Item: Roma
Rating: 9
Author: Laurent Zilli

Mijn nederige mening is die van een jongen van acht, zoals tijdens een bezoek aan wat je een miniversie van het Autosalon zou kunnen noemen, in de Hall des Foires de Coronmeuse in Luik, waar indertijd de gloednieuwe Testarossa stond te blinken. Het resultaat was een waanzinnige liefde voor Ferrari’s voor de openbare weg. Liefde die gevoed bleef door opvolgers van de Testarossa, maar minstens evenzeer door de modellen die hem vooraf waren gegaan. Gekke liefde, geen blinde liefde. Vele jaren later, nu gezegend met de kans om zijn passie in werk om te zetten, zag dezelfde jongen die inmiddels een man was geworden, Ferrari opgeven wat een belangrijk, zelfs cruciaal onderdeel was van wat het tot het meest begeerde automerk ter wereld had gemaakt: een gevoel voor schoonheid.

Nogmaals, dit is een zeer persoonlijke mening, maar hopelijk zijn tenminste enkelen onder jullie het met me eens. Missen de Ferrari’s van de afgelopen jaren, zeg maar sinds de 430, niet die “vrouwelijkheid” die hun voorlopers zo verleidelijk maakten? Hebben ze hun verleidingskracht niet ingeruild voor ijdele expressie van agressiviteit en prestaties? Vergelijk een huidige GTC4 met een 456 GT, een 288 GTO met een LaFerrari, een 365 Daytona met een 812 Superfast… Een Ferrari mag niet alleen indruk op je maken, je moet er verliefd op worden!

Lees ook : TEST Ferrari Portofino M: Dit is me nog nooit overkomen…

Glamour

Overdrijf ik? Niet echt, denk ik, te oordelen naar de “slogan” van de Roma, die ‘La Nuova Dolce Vita’ luidt. Tijdens de presentatie werd gezegd dat de Roma bedoeld was om Ferrari in zekere zin terug te laten keren naar de jaren zestig, het tijdperk van de glorieuze reeksen van de 250 en 330. Dat waren glamoureuze auto’s, nooit theatraal, met aan het stuur al even glamoureuze sterren: Delon en Bardot, Loren en Mastroiani… De lijst is lang.

De Roma moet de moderne reïncarnatie van deze Ferrari’s voorstellen, met zijn rondingen en eenvoudige lijnen. Ik moet toegeven dat ik niet overtuigd was van de eerste foto’s, en vond de gelijkenis met de huidige Aston Martins iets te treffend. Echter, eenmaal in de aanwezigheid van de Roma, snapte ik beter wat de designers wilden bekomen en werden de gelijkenissen met de Britse concurrenten kleiner. Weg zijn ze niet helemaal, maar dat is oké. In de jaren die de Roma oproept, was er immers al een zekere eenvorming in het ontwerp van Ferrari’s, Aston Martins en zelfs Maserati’s. Het is een kwestie van mode, trends, de tijdsgeest, de stand van de techniek wat aërodynamica betreft… Kortom, overeenkomsten tussen een Ferrari en een Aston 60 jaar later zijn niets om je voor te schamen.

Advertentie – lees hieronder verder

Verovering

In een andere indicatie dat Maranello zich bewust is van de misschien wel te fel toenemende agressiviteit van zijn modellen, voorspelt de fabrikant dat 70% van de Roma-kopers nooit eerder een Ferrari in bezit zal hebben gehad. Nog zo’n manier om te zeggen dat Ferrari’s van de laatste jaren te ostentatief ontworpen zijn, te “smaakvol” voor een bepaalde categorie “smaakvolle” chauffeurs. Maar natuurlijk draait niet alles rond het ontwerp. Als de Roma effectief tal van nieuwe klanten zal aantrekken, dan is dat ook omdat het de meest praktische, alledaagse sportwagen is die het merk sinds lang heeft geproduceerd. Het interieur van de Roma is meer gericht op luxe en Italiaanse stijl dan op de “race”-wereld van de andere modellen van het merk. De zachte, vloeiende vormen zijn hier in verfijnd leer gewikkeld en er wordt spaarzaam omgesprongen met carbon. Opmerkelijk detail: de bediening van de versnellingsbak (vooruit/achteruit, handbediend/automaat) en de bediening van de Launch Control zijn geen eenvoudige knoppen meer, maar schakelaars op een aluminium plaat die het legendarische rooster van de handgeschakelde versnellingsbak oproept. De Roma nam dit over van de SF90 Stradale, net als het volledig digitale, volledig configureerbare dashboard, waarvan elke display-modus zowel leesbaar als elegant is.

In het midden van de console geeft een groot verticaal touchscreen toegang tot het geconnecteerde multimediasysteem en de verschillende instellingen van de auto. Gebruiksvriendelijk als het is, telt dit systeem heeft maar één fout: om de airconditioning in te stellen, moet je een menu doorlopen. In een Peugeot of Citroën mag je dit niet accepteren, in een Ferrari nog minder. De Roma pakt trouwens uit met een nieuwe gimmick van het merk: het kleine touchscreen dat voor de passagier is geplaatst, waarmee laatstgenoemde de navigatie, het audiosysteem enzovoort kan bedienen.

Achteraan tekenen twee kleine stoelen present. Die mag je symbolisch tot volledig onbruikbaar noemen als de bestuurder meer dan 1,70 meter groot is. Nog verder naar achter ligt de redelijk bruikbare koffer die 272 liter lust. Deze toont zich van zijn meest praktische kant als je met z’n tweeën reist en als de rugleuningen zijn ingeklapt. Kortom, de Roma beschikt over alle ingrediënten die een alledaagse sportwagen vormen. Noem hem zelfs gerust dé Italiaanse sportwagen voor elke dag. Ferrari gaat er waarschijnlijk zelfs klanten mee afsnoepen van de Porsche 911…

Wendbaar

Om terug te komen op de zin van hierboven, viseert Ferrari natuurlijk niet eender welke 911-klanten, wel die van de Turbo of de Turbo S. Onder de motorkap van de Roma ligt een evolutie van de 3,8-liter turbo V8 van de Portofino. Dit blok ontwikkelt hier 620 pk en 760 Nm, wat uitsluitend via een nieuwe 8-bak met dubbele koppeling naar de achterwielen wordt gestuurd. Deze automaat is trouwens 6 kg lichter dan de 7-trapsversies van andere Ferrari’s.

Lichter, krachtiger en bovendien uitgerust met een herziene turbo (die indien nodig direct het toerental met 5000 omwentelingen per minuut kan verhogen), mag je nu al noteren dat de Roma beter reageert dan de Portofino. En zoals we al zeiden, is de Roma geen radicale sportwagen zoals de F8 Tributo, maar evenmin een GT die zich liever uitsluitend op snelwegen begeeft en brede banen boven kronkelige weggetjes verkiest.

De eerste honderden meters achter het stuur onthullen zijn ware aard. Hoewel zeer comfortabel op een verwaarloosde Italiaanse provinciale weg en soepel in het verkeer, blijft elke spier van deze Ferrari opgespannen. Hij communiceert als het ware. Dit betekent ook dat een Roma besturen zelfs in de stad, bij lage snelheden, een gebeurtenis mag worden genoemd. En dan heb je het gaspedaal nog niet eens deftig ingedrukt.

De bergwegen

Die waren jammer genoeg volledig ondergedoucht. We werden daarom aangespoord om de Manettino, de nu traditionele Ferrari-modusselector, in de “natte” positie te laten staan. Terecht, want de ondergrond was bijzonder glad en de ESP zou bij de eerste te enthousiaste aanraking van het gaspedaal iets te vroeg op het einde van een bocht in paniek raken.

Rijden met een Ferrari in deze omstandigheden kan stressvol zijn, maar dat geldt niet in de Roma. Dat komt omdat dit een van de meest communicatieve auto’s is waarmee ik ooit heb mogen rijden. Je begrijpt hem heel snel en het vertrouwen bouwt zich heel snel op. Na een paar minuten weet je exact hoe je het gaspedaal moet doseren om een hoog tempo aan te houden zonder de achteras te overbelasten, terwijl de vooras absoluut onverstoorbaar is. Hij gript als de beste en dat maakt sturen nauwkeuriger dan een sluipschutter. En dan, eens de zon zijn werk had gedaan, mocht de Sportmodus aan… Tijd voor extase!

En ook…

Natuurlijk is de Roma snel, heel snel zelfs. Maar dat is niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat hij alles perfect doet. Aan zijn reeds genoemde kwaliteiten voegt sneller rijden een fantastisch evenwicht toe, een ontluisterend bedieningsgemak, een versnellingsbak die minstens even goed is als de PDK van Porsche. En dan heb ik het nog niet eens over zijn remvermogen gehad. Deze auto remt als het ware even snel als hij vertrekt en de dosering is fantastisch. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo’n finesse heb gevoeld, behalve misschien in de McLaren 675LT. En als je alles doet zoals het moet, lijkt de Roma zelfs te… krimpen. Deze 4,6 meter lange en 2 meter brede sportwagen voelt dan net zo compact en wendbaar aan als een Mazda MX-5. Een MX-5 van 620 pk, met een veel betere stem…

Aangezien het inderdaad zijn rivaal is, is een vergelijking van de Roma met de 911 Turbo S onvermijdelijk. Deze Ferrari is even praktisch als de net genoemde Porsche, met hetzelfde vermogen om in het dagelijks leven te passen. Zijn interieur is minder kwalitatief, maar wel stijlvoller en luxueuzer. Tot slot straalt hij iets bijzonders uit, ook als je er normaal mee rijdt, en is hij nooit, maar dan ook nooit intimiderend, zelfs als er (serieus) gas mee wordt gegeven. Bovendien bezit hij een eigenschap die Porsches, Aston Martins en zelfs een Mercedes-AMG GT niet kunnen tegenspreken: het is een glamoureuze, sensuele, sexy Ferrari, die zijn voorouders van de jaren ’60 waardig is!

Conclusie

Een beroemde Engelse journalist zei ooit dat Ferrari’s voor de weg nooit zo fantastisch zijn als Formule 1-modellen van hetzelfde merk. De Roma komt eraan, de Scuderia zit in zak en as. Voor mij mag het zo blijven.