De controverse zwelt aan: voor het jaar 2021 heeft Stellantis aangekondigd dat zijn baas, Carlos Tavares, een salaris van maximaal 19 miljoen euro krijgt. Een enorm bedrag dat, midden in de Franse verkiezingsperiode, de mensen echt doet huiveren in een tijd waarin galopperende inflatie veel huishoudens uit de middenklasse op de knieën dwingt door de hoogoplopende rekeningen.
Voor Emmanuel Macron, die door velen wordt beschouwd als de ‘president van de rijken’, is dit niveau van verloning “schokkend en buitensporig“. Dat de bazen van multinationals dik betaald worden, is geen nieuw fenomeen en dit wordt mede verklaard door het feit dat ze vaak betaald worden op basis van hun prestaties en dus die van het bedrijf. Een beetje zoals in de voetbalwereld, waar na 3 wedstrijden de trainer wordt bevestigd of aan de deur gezet.
Ondanks Covid-crisis en halfgeleidertekorten doet de Stellantis Groep het echter uitstekend met de 14 merken uit de voormalige Fiat-Chrysler en PSA groepen. En het is nog niet voorbij. De plannen van Carlos Tavares zijn om tot 2030 een dubbelcijferige operationele marge te behouden om zo een wereldwijde omzet van $ 300 miljard tegen deze datum te bereiken. Daarvoor wil het management tegen 2030 enkel nog elektrische auto’s verkopen, autodelen op grote schaal ontwikkelen en massaal investeren in premium voertuigen (die winstgevender zijn) en nieuwe technologieën via een speciaal investeringsfonds (300 miljoen euro).
Aandeelhouders zeggen ‘nee’
Advertentie – lees hieronder verder
Terugkomend op de verloning van Carlos Tavares, werd de stok in het hoenderhok gegooid door PhiTrust, een minderheidsaandeelhouder die de verontwaardiging tegen dit salaris aanzwengelde. Je kan je afvragen waarom deze aandeelhouder reageert tegen het salaris van de directeur, terwijl, zoals John Elkann, voorzitter van de raad van bestuur en erfgenaam van Fiat peetvader, Giovanni Agnelli, eraan herinnerde, dat dit beleid met 87,48% was goedgekeurd door de Algemene Vergadering van Aandeelhouders in 2021? Je kunt dus niet zeggen dat ze het niet wisten.
Behalve dat er ondertussen dingen zijn veranderd in de hoofden van waarnemers vanwege de ernstige en herhaalde economische crises die zich momenteel voordoen en die waarschijnlijk niet meteen zullen verdwijnen …
De verontwaardigde aandeelhouders geven aan dat deze vergoeding niet sociaal gerechtvaardigd is, terwijl de groep “waarschijnlijk te maken zal krijgen met massale herstructureringen met ontslagen, gezien de overcapaciteit van de productie”. In deze context krijgt de zaak dus een iets andere wending…
Alleen hebben de aandeelhouders niets te zeggen over de verloning van Tavares, omdat de groep in Nederland is geregistreerd, een soort van belastingparadijs voor holdings, waarbij het oordeel van de bestuurders slechts adviserend is. Er zal dus niets aan te doen zijn en Tavares zal wellicht zijn € 19 miljoen krijgen, uitgesplitst in € 2 miljoen vast salaris en € 17 miljoen variabel salaris.
Een wijdverbreide praktijk?
Noteer dat dit soort situaties niet ongewoon is. Inderdaad, in de privésector kan de verloning snel astronomisch worden door de grote bonussen. En al helemaal voor beursgenoteerde bedrijven als Stellantis, want het jaar 2021 kenmerkte zich door een (te) sterk economisch herstel en dus een mooie waardestijging van het aandeel!
Uiteraard profiteerden ook de werknemers van de goede financiële gezondheid van de groep. Een meerderheid van de Europese werknemers kreeg namelijk een bonus van 4.000 euro (soms minder afhankelijk van de functie) voor 2021. Een mooi bedrag, maar dat echter ver afstaat van dat van de Amerikaanse arbeiders van Stellantis die 14.000 dollar toegestopt kregen.
Vandaar een zekere frustratie, naast de angst voor het transformatieplan en de verschuiving naar de elektrische auto die vroeg of laat onvermijdelijk banen zal kosten. Toch was deze situatie voorspelbaar, omdat het een Amerikaanse traditie is om getalenteerde leidinggevenden rijkelijk te betalen. Het is ook een manier om ze in het bedrijf te houden. Toegegeven, de grote bazen van de Bel 20 verdienen niet zoveel (gemiddeld 3 miljoen euro). Maar nogmaals, het is niet hetzelfde niveau of dezelfde cultuur.
Het is duidelijk dat de verloning van Tavares op het eerste gezicht schandalig lijkt, maar het is zeker niet nieuw. Tal van CEO’s krijgen veel meer, om nog maar te zwijgen van de voormalige bazen van grote autoconcerns die het bedrijf in duistere omstandigheden verlieten maar toch nog langs de kassa passeerden. We denken hierbij aan Martin Winterkorn, die na de Dieselgate-affaire toch nog vertrok met 50 miljoen euro.
De toekomst zal ons leren of Carlos Tavares wat inbindt door een (klein) deel van deze vergoeding op te geven om aan te tonen dat zijn engagement vooral industrieel is en dat het gebeurt met respect voor de arbeiders van de groep… Ook dat is de intelligentie van een groot leider, nietwaar?
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
