TEST Alfa Romeo Giulia Diesel: ga niet op zijn geluid af!

De Alfa Romeo Giulia is eindelijk terug een échte Alfa en dat is al een hele poos geleden. Alle elementen zijn aanwezig: krachtige motoren, vederlichte pedalen, een zuiver mechanische demping die het midden houdt tussen sportiviteit en comfort én een stuurinrichting die het merk weer alle eer aandoet. Maar hoe rijdt hij met een 2.2-liter diesel op de vooras? De Giula stuurt precies en licht, reageert alert en blijft bijzonder communicatief. Wellicht heeft dat ook te maken met het feit dat de vooras niet langer wordt aangedreven. Deze opvolger van de 159 is weer een achterwielaandrijver en dat was geleden van de 75 die in 1993 zijn licht liet doven. Lang, lang geleden dus… Zijn weggedrag is een Alfa in ieder geval waardig en dat is voor geen centimeter gelogen. De achteras van de nieuwe Giulia duwt je door de bocht en je moet al een kluns zijn om hem te laten ondersturen. Ook is de voortrein bijtgraag, al word ik nog net niet uitgenodigd om de uiterste grenzen op te zoeken – iets wat op de openbare weg uiteraard nooit de bedoeling is. Wel storend, zijn zijn automatisch in werking tredende richtingaanwijzers bij een stevige stop. Die zijn zonder discussie overgevoelig afgesteld. Lichtgewicht Voor het onderstel van de Giulia wordt heel veel aluminium en staal met hoge weerstand gebruikt. Hij bezit ook een transmissietunnel van carbon, wat aanvankelijk alleen voor de 510 pk sterke Quadrifoglio Verde op de planning stond. De Giulia is mede hierdoor de lichtste speler binnen zijn segment en dat is onderweg zeker voelbaar. Meer nog, dit model is de nieuwe maatstaf voor de dynamische berline. Bovendien werkt de Giulia prima samen met de ZF-achttrapsautomaat die we eerder bij Jaguar zagen. Dieselen maar De 2.2-liter turbodieselmotor uit onze perswagen is met 450 Nm erg koppelrijk en beschikt over ongewoon veel doortrekvermogen voor een diesel. Snel inhalen is een koud kunstje voor deze 180 pk sterke Alfa en uiteraard verbruikt dit blok minder dan de benzineversies. Wel één (groot) nadeel: het dieselgeluid is nadrukkelijk hoorbaar en dat zal lang niet iedereen appreciëren. Alfisten zijn bij deze gewaarschuwd… En de binnenkant? De kwaliteit van de materialen voor het dashboard van de Giulia oogt prima. De afwerking is vrij nauwkeurig (niet op Audi-niveau, maar toch) en de minder fraaie plastics zijn min of meer aan het oog onttrokken. En wat met de snufjes? Je kan uiteraard een multimediasysteem met een groot scherm en GPS bestellen, net als een achteruitrijcamera, DAB-radio, Bluetooth-aansluiting, USB, AUX en stembediening. Maar Alfa bedankt voor hyperconnectiviteit en specifieke apps en dat is meer dan gewoon prima. De nadruk ligt op zelf rijden en da's niet zo gek. Dezelfde vaststelling trouwens voor de rijhulpsystemen. Er is een dodehoek- en een rijstrookassistent maar deze laatste is niet actief en maakt dus geen stuurcorrecties. Dat geldt ook voor een cruise control die daardoor niet op de zenuwen van de bestuurder kan werken. Een remassitent, voetgangerherkenning en noodremhulp voor de stad zijn vanzelfsprekende toevoegingen geworden.