TEST Land Rover Discovery SD4: niet zo bescheiden

De Land Rover Discovery bespeelt al 27 jaar het middenveld tussen de Defender, de 4×4 voor de jungle, en de Range, de 4×4 voor levensgenieters. Dit is generatie vijf. Mijn eerste indruk? We hebben met een grote jongen te maken… Met de Discovery Sport heeft de nieuwe Discovery niets te maken. Dat zie je aan de prijs – de Sport is goedkoper – maar ook aan de afmetingen. Want de Disco is groot en ook weer groter dan zijn voorganger, wat hem nog dieper in voormalig Range-jachtterrein brengt. Dat hij daar interne concurrentie heeft gekregen van de iets duurdere Velar, is nog een andere zaak. In de lengte kwam er 14 cm bij. Dat brengt het totaal op net geen vijf meter. De afstand tussen de voorste en achterse wielen ging er ook op vooruit, tot zo'n drie meter. Een prettig gevolg van die groeischeut? Dat er comfortabel plaats is voor iedereen, een aantal dat oploopt tot zeven personen. En om te laten zien dat ze het menen, hebben ze bij Land Rover zelfs Isofix-montagepunten op de derde rij voorzien. Ook leuk: elke zetelrij staat hoger dan die ervoor en de tweede en de derde rij kan je vanuit de koffer en via het aanraakscherm op het dashboard elektrisch instellen… Of met een app op de smartphone, dat kan ook. Pssst Als ik de deur van de Discovery openzwier, gaat hij rustig 4 cm lager bij de grond hangen om de instap makkelijker te doen verlopen. Dat kan mijn testwagen nu eenmaal omdat hij met een pneumatische vering is uitgerust. Onderweg gebeurt er op dat vlak trouwens ook heel wat. Boven 105 km/u gaat de bodemspeling met 1,3 cm naar omlaag, hier met het oog op een betere aerodynamica, en tijdens verkenningstochten in de woeste natuur kan hij tot wel 7,5 cm hoger klimmen. 240 paarden Tussen de voorwielen van deze off-roader ligt een bi-turbodiesel met twee liter cilinderinhoud. Een 'kleine' viercilinder maar wel eentje met spierballen. Het blok levert op zijn hoogtepunten 240 pk en 500 Nm trekkracht, genoeg om nagenoeg overal door te kunnen ploeteren, terwijl zijn normverbruik (6,3 l/100 km) en theoretische CO²-uitstoot (165g CO2/km) uiteraard lager liggen dan die van de drieliter V6 van weleer. Dat komt trouwens ook door het lagere gewicht dat de nieuwe Discovery moet meezeulen. In totaal ging er bijna 500 kg af, dankzij zijn aluminium onderstel, maar een pluimpje is dit natuurlijk niet. Verwacht met andere woorden geen sportwagenprestaties van deze 4×4, al stuurt hij wel goed, gaat hij relatief weinig hangen in de bochten en zorgt zijn achttrapsautomaat voor prettige verzetswissels. En naast het asfalt? De traditie dicteert dat de Discovery ook naast het asfalt zijn mannetje staat. Dat kan hij zelfs beter dan vroeger. Vergeleken met zijn voorganger nam de bodemspeling toe met 4,3 cm en hij kan voortaan ook water tot 90 cm diepte doorwaden (+20 cm !). Het Terrain Response System bekommert zich over alles. In de automatische stand past hij zich aan de bodemomstandigheden aan, al kan je ook zelf het rijprogramma kiezen via de draaiknop. Afdaalhulp, klimhulp, off-road snelheidsregelaar… Het is er allemaal. En wanneer de rijomstandigheden pas echt kritisch worden, volstaat het om de reductiebak in te schakelen en de carrosserie hoger in te stellen (opnieuw via de pneumatische vering). De op- en afrijhoeken van het koetswerk zijn trouwens zo ruim bemeten dat je met deze Discovery bijna volledig vrij spel krijgt. Besluit De nieuwe Land Rover Discovery is groter en ziet er minder bescheiden uit, maar is tegelijk ook lichter en zuiniger dan zijn voorganger. Zijn 2.0 bi-turbodieselmotor is een parel, zijn off-roadkwaliteiten staan op punt, zijn familiaal karakter blijft behouden en bovenal is de zitpositie fantastisch. Maar heeft hij ook evenveel uiterlijk karakter als vroeger? Da's een vraag waar ik zelf moeilijk positief op kan antwoorden…