In Vlaanderen is het systeem van administratieve boetes (GAS-boetes) voor verkeersovertredingen sinds 2021 van kracht. Het stelt gemeentes in staat om kleine overtredingen te bestraffen in de zone 30 en 50. Er wordt echter fel gediscussieerd over deze boetes, die geleid zouden hebben tot een wildgroei aan trajectcontroles om de gemeentekas op ongepaste wijze te spijzen.
Volgens de Vlaamse minister van Mobiliteit, Annick De Ridder (N-VA), zijn er momenteel meer dan 350 lokale trajectcontroles. Het zijn er te veel en ze lijken vooral bedoeld om automobilisten in de val te lokken in plaats van preventief te werken. Dat is althans de mening van haar kabinet, dat volgens HLN een einde wil maken aan deze praktijken. Zulke praktijken dreigen trouwens snel naar Wallonië over te waaien, aangezien de Waalse regering werkt aan de invoering van administratieve boetes.
Obstakels voor verandering
Leveren deze administratieve boetes uit trajectcontroles de gemeentes echt zo veel op? Blijkbaar valt dat tegen, want slechts 19 tot 30% van het boetebedrag belandt effectief in de gemeentekas, ofwel 10 tot 16 euro op een totaalbedrag van 53 euro. Dit betekent dat 45% (24 euro) naar privébedrijven gaat (TaaS – Trajectcontrole as a Service en Macq Mobility), die de trajectcontroles voor de gemeentes beheren. De rest wordt doorgestort naar intercommunales.
Voor de minister van Mobiliteit duurt deze situatie nu al lang genoeg, vooral in de zone 30, waar het te gemakkelijk is om geflitst te worden. Het is nu zaak om de situatie te evalueren en daarna wijzigingen door te voeren. Maar dat wordt niet eenvoudig, omdat privébedrijven vaak langlopende contracten hebben afgesloten met de gemeentes.
Advertentie – lees hieronder verder
Enorme bedragen?
Volgens HLN kunnen de inkomsten uit administratieve boetes oplopen tot 5 miljoen euro per jaar (zoals in Genk of Mechelen). De minister vindt deze bedragen buitensporig. Ze stelt dat het onaanvaardbaar is dat privébedrijven en gemeentes zich op deze manier verrijken.
De Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) weerlegt deze beschuldiging en stelt dat de geïnde bedragen slechts een fractie van een gemeentelijk budget uitmaken. De organisatie benadrukt ook dat zij de taak heeft om de verkeersveiligheid te handhaven en dat trajectcontroles effectiever zijn dan flitspalen of andere controlemechanismen. Het is waar dat de terugverdientijd bijzonder kort is: minder dan zes maanden voor sommige gemeentes.
Maar als de gemeentes er uiteindelijk zo weinig aan verdienen, waar zit dan het probleem? Het probleem lijkt vooral te liggen bij de winsten van privébedrijven, die het grootste deel van de inkomsten opstrijken. Volgens HLN zijn sommige burgemeesters verontwaardigd over deze situatie en vinden zij dat het merendeel van de inkomsten naar de overheid zou moeten gaan.
Daarnaast worden soms opmerkelijke clausules in de contracten vermeld, bijvoorbeeld dat de dienstverlening van privébedrijven pas gratis wordt na negen jaar – in de jaren daarvoor moet er een vergoeding betaald worden. Dit wijst opnieuw op mogelijk misbruik. Bovendien zijn trajectcontroles in de meeste gevallen niet vooraf aangekondigd met een waarschuwingsbord.
Het is nog afwachten hoe de minister dit dossier zal aanpakken en welke conclusies haar kabinet zal trekken. Als er veranderingen komen, zullen ze waarschijnlijk duur uitvallen, want het opzeggen van de contracten met privébedrijven zal niet zonder financiële gevolgen blijven...
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
