Terwijl de auto sterk evolueert met elektrische wagens, is dit niet hetzelfde voor het distributiemodel dat tot nu toe voornamelijk uit dealers bestond. Toch wordt ook hier verandering aangekondigd, vooral binnen enkele grote groepen die wijzigingen overwegen door te kiezen voor een netwerk van agenten in plaats van dealers. Betekent dit het einde van een tijdperk?
Wat is het verschil eigenlijk tussen een dealer en een agent? In feite is de dealer een onafhankelijke ondernemer die de auto’s van het merk koopt. Hij runt zijn bedrijf naar eigen goeddunken door te proberen zijn inkomen te maximaliseren door de auto’s te verkopen, enz. Een agent is daarentegen direct afhankelijk van een merk. Hij krijgt een mandaat en koopt zijn auto’s niet van het merk, maar ontvangt een vast bedrag op elke verkoop.
Advertentie – lees hieronder verder
Einde dealers bij Stellantis
Bij Stellantis bijvoorbeeld is voor het agentschapsmodel gekozen, dat snel zal worden geïmplementeerd, aangezien veel dealers al op de hoogte zijn gesteld van de verandering. Het doel van Stellantis is om de kosten te verlagen en zich voor te bereiden op de massale komst van geëlektrificeerde voertuigen, terwijl het ook een kwestie is om de controle over de uiteindelijke verkoopprijs te behouden, die nu door de dealers wordt bepaald. Tot slot wil de groep ook een coherenter netwerk door te sterke onderlinge concurrentie te vermijden.
Maar niet bij Renault
Toch delen niet alle fabrikanten de mening van Stellantis of Ford, dat ook naar dit model zal overstappen. Renault vindt bijvoorbeeld dat het agentschapsmodel meer risico’s inhoudt. Waarom? In een interview met Automotive News Europe legde CEO Luca De Meo uit dat het risico toeneemt met de volumes. Een fabrikant die bijvoorbeeld 100.000 auto’s per jaar verkoopt, heeft over het algemeen een voorraad van 30.000 stuks, wat overeenkomt met een voorraad ter waarde van 750 miljoen euro, als we een gemiddelde waarde van 25.000 euro per auto tellen.
Dus als dit aandeel stijgt, stijgt ook de waardering die kan oplopen tot enkele miljarden euro’s. Vooral voor Renault, dat 2 miljoen auto’s per jaar produceert. De Meo is daarom van mening dat het risico van het aanhouden van miljarden euro’s in voorraden groter is dan de potentiële voordelen van lagere distributiekosten en betere prijscontroles.
Aanbod onder vraag houden
Luca De Meo wil een andere strategie toepassen in zijn autogroep. Volgens hem is de beste manier om de prijzen te beheersen ervoor te zorgen dat de productiecapaciteit lager is dan de vraag. In feite heeft De Meo deze strategie al geïmplementeerd, waardoor de jaarlijkse productiecapaciteit met $ 1,2 miljoen is verminderd. En hij maakt al een eerste inschatting: een besparing van meer dan 10% op de distributiekosten van het merk Renault. In dit model spreekt het voor zich dat de klant steeds minder korting zal kunnen krijgen op zijn voertuig.
Volgens De Meo is een agentschapsmodel ook niet nodig als het merk zich aanpast. Dacia is bijvoorbeeld efficiënter dan een agentschapsmodel, simpelweg omdat er weinig opties en uitrustingslijnen zijn, maar ook omdat de verkoop in de detailhandel plaatsvindt en niet via minder winstgevende kanalen, zoals verhuur.
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
