Op 18 december bereikten het Europees Parlement en de 27 lidstaten van de Raad van de Europese Unie een voorlopig akkoord over de toekomstige Euro 7-emissienorm voor voertuigen. Dit langverwachte akkoord is niet alleen een (dringend noodzakelijke) update van de laatste goedgekeurde versie van de tekst uit 2014, maar markeert ook het einde maakt van aarzelingen van de afgelopen weken en de strijd tussen lobbyisten en Europese vertegenwoordigers. Hoewel het akkoord nog formeel moet worden goedgekeurd, biedt het op dit moment al meer duidelijkheid, aangezien de grote lijnen reeds zijn vastgesteld.
Zodra het akkoord definitief is, hebben auto’s en bestelwagens nog eens 30 maanden (!) de tijd voordat ze moeten voldoen aan de nieuwe verplichtingen. Bussen en vrachtwagens krijgen zelfs vier jaar om dit in orde te brengen. Voor kleine fabrikanten, die jaarlijks minder dan 10.000 nieuwe voertuigen assembleren, geldt de nieuwe norm pas vanaf 1 juli 2030, ofwel vijf jaar voor de deadline voor de overgang naar elektrische auto’s. Eerste vraag: zal de Euro 7-norm werkelijk effectief zijn binnen deze gestelde termijnen?
De fijne deeltjes, maar niet de uitstoot van verbrandingsmotoren
Het voorstel heet daadwerkelijk Euro 7, en niet Euro 6.1. Het is wellicht van belang om dit te benadrukken, gezien de intense druk en ogenschijnlijk kleine wijzigingen in vergelijking met de huidige wetgeving. Is er dan echt sprake van een grote normverandering?
Advertentie – lees hieronder verder
Wat duidelijk is, is dat de oorspronkelijke norm aanzienlijk is afgezwakt. De wetgever benadrukte echter wel de noodzaak om de uitstoot van deeltjes uit remmen en banden te verminderen. Deze emissies dienen tegen 2035 wereldwijd met 27% te verminderen. Bovendien zijn er theoretische limieten vastgesteld: de hoeveelheden fijne deeltjes bij het remmen mogen niet meer bedragen dat 3 milligram per kilometer (mg/km) voor volledig elektrische auto’s en 7 mg/km voor thermische auto’s. Dit impliceert dat fabrikanten systemen moeten implementeren voor het opvangen van deze deeltjes. De impact van zulke technologieën op de prijs van nieuwe auto’s zijn echter nog onbekend.
Onveranderde uitstoot
Voor de uitstoot die rechtstreeks voorkomt uit de verbranding van motoren, is er nauwelijks sprake van evolutie. Dit vormt een aanzienlijk contrast met de vorige normen, waar tussen 2000 en 2014 de stikstofoxide-emissies met 84% werden verminderd voor dieselauto’s (van 500 naar 80 mg/km) en met 40% (van 150 naar 60 mg/km) voor benzinewagens.
In dit opzicht is er momenteel weinig tot geen verandering. Officieel zou de verstrenging van de regels hieromtrent worden stopgezet vanwege de hoge kosten per voertuig, die onhoudbaar zouden zijn voor veel consumenten. Bovendien vonden de onderhandelende partijen het niet nodig om zwaar te investeren in technologie die naar verwachting tegen 2035 zal verdwijnen.
Natuurlijk is deze opstelling onaanvaardbaar voor milieuorganisaties, die wijzen op het herstel van de invloed van autofabrikantenlobby’s en kritiek uiten, slechts enkele jaren na het Dieselgate-schandaal van 2015. Volgens de milieuorganisatie Transport & Environment stelt de Euro 7-norm autofabrikanten in staat om “amper schonere” voertuigen te verkopen. Volgens hen zal dit allemaal de luchtkwaliteit niet verbeteren in de komende jaren, behalve bij een snellere elektrificatie van het wagenpark, die bemoeilijkt wordt door de geleidelijke afschaffing van aankoopsubsidies, zoals in Duitsland en Frankrijk.
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
