TEST Mercedes EQC: Vol spanning…

De verkoop van de EQC verloopt niet bepaald vlotjes, voor een groot deel vanwege de kritiek komende van journalisten. En het klopt dat hij met zijn opgegeven rijbereik van 400 km niet kan opboksen tegen een Audi e-tron, een Porsche Taycan of andere Tesla’s. Bovendien wordt deze Duitser verweten dat hij niet compatibel is met de nieuwste generatie snelladers. Niet bepaald ideaal allemaal, en nog minder voor een fabrikant die “het beste of niets” scandeert. Maar of er echt helemaal niets aardigs over deze Mercedes te vertellen valt? Toch wel, eigenlijk…

Mooi!

Eerst en vooral ziet de EQC er fantastisch uit. Dit mag gerust een van de mooiste SUV’s van het moment worden genoemd, misschien zelfs de mooiste samen met de Range Rover Velar. En ‘s nachts gaat de opvallende LED-verlichting met alle aandacht lopen, net zoals wanneer je start.

Compact

Op (bewegend) beeld lijkt de Mercedes EQC groter dan hij in werkelijkheid is. Zijn basis dan ook komt van “maar” een GLC, al kwam er toch 10 centimeter bij voor een totaal van 4,76 meter. Ter vergelijking, de Jaguar I-Pace meet van bumper tot bumper 4,68 meter en de Audi e-tron 4,91 meter. Heel ruim vanbinnen is het hier dus niet.

De twee digitale schermen eigen aan de nieuwe modellen zijn indrukwekkend. Ze kunnen naar wens worden aangepast en maken deel uit van het nieuwe multimediasysteem dat zich hoe langer hoe makkelijker laat bedienen. Na in recente termen een paar kakelverse Mercedessen te hebben uitgeprobeerd, heeft de MBUX eindelijk nog maar weinig geheimen te vertellen. Alleen de bediening van het touchpad en de ‘Hey Mercedes’-functie vallen voorlopig tegen. Tijdens de testweek moest blijken dat de lichaamloze dame nog veel bij te leren heeft, al moet dat in principe goedkomen in de toekomst. AI, weet je wel…

Shhht…

Starten, zoals in elke elektrische auto, gebeurt in absolute stilte. Maar aangezien dit een Mercedes is en bandengeluid niet erg sexy klinkt, beschikt de EQC over dubbele beglazing en geluiddempende materialen die over de carrosserie zijn verspreid. Niet dat het extreem stil is aan boord; toch zal bijna iedereen tevreden zijn. Die hoge mate van comfort wordt in de eerste plaats bepaald door de ophanging van de EQC, die nochtans bijna 2,5 ton moet verwerken. Zijn (vloeistofgekoelde) batterijen alleen al wegen meer dan 650 kg. De verdeling daarvan, op vloerniveau, zorgt dan weer voor een scherp weggedrag vanwege het lage zwaartepunt. En dat de EQC snel uit de voeten is, mag natuurlijk ook geen verrassing wezen. Het sprintje van 0 tot 100 km/u lukt in 5 seconden – erboven gaat het er iets minder spectaculair aan toe – en eens 180 km/u springt de snelheidsbegrenzer aan. Ook weer redelijk typisch voor een EV. Een kanttekening: je hebt niet het gevoel met een dikke 400 pk onderweg te zijn…

Gebruiksgemak?

Mercedes claimt dat je met een volgeladen batterij 400 km ver geraakt, berekend met de WLTP-meetmethode. Het slechte nieuws: de officiële opgave is erg rooskleurig. Wie ook maar in de buurt daarvan wil kunnen komen, moet instructies volgen (op schermen) en met het elektronische pedaal rijden (zoals in de Nissan Leaf). En dan nog blijft het een utopische afstand om te overbruggen. 300 km is wel realistisch…

Toen de sleutel aan het begin van de testweek overhandigd werd, met een volledig opgeladen batterij dus, stond er naast rijbereik “271 km”. Dat zegt al iets. Na 102 km te hebben afgelegd, was er nog 104 km autonomie over. Veel te hevig gereden dus. Om ongeveer 9u10 mocht hij aan de stekker, om er om 13u terug af te gaan. De winst: 93 km… Niet veel natuurlijk, maar met opnieuw 197 km om ‘op’ te rijden, konden we er weer even tegenaan. Enkele rustige dagen later, met zowel snelwegkilometers (belastend voor de batterij) als stadskilometers (veel minder belastend) achter de rug en nog 80 km over, was het noodgedwongen weer tijd voor een laadbeurt, een hele werkdag lang ditmaal en met een volle batterij als resultaat.
De EQC werd uiteindelijk op stal gezet met een kleine 60% van zijn capaciteit en er werd tijdens de testweek exact 250 km mee afgelegd. Een keer werd hij enkele uren bijgeladen (achteraf gezien puur uit voorzorg), de tweede keer omdat het eigenlijk niet anders kon.

Volgens Mercedes duurt het (minstens) 40 minuten om van 10% naar 80% te laden bij een publiek DC-oplaadpunt met een vermogen van 110 kW. Die waarden hebben betrekking op een nieuwe accu (check!) bij een omgevings- en starttemperatuur van 23°C (doe maar 13° minder…) en zonder ingeschakelde extra nevenverbruikers, zoals stoelverwarming, displays en airconditioning.

Het goede nieuws: de hele week lang heeft deze jongen geen last van range-anxiety gehad. Dat komt omdat de EQC geen zware verliezen toont als de verwarming, de radio en dergelijke ingeschakeld zijn. Je weet dus constant redelijk goed waar je aan toe bent. In de stad krijg je de indruk dat deze Mercedes niets verbruikt en na 10 minuten Brussels verkeer was de autonomie zelfs toegenomen. De GPS, in staat om verschillende zaken zelf te beheren, kan wat dat betreft ook zijn duit in het zakje doen. Het systeem houdt in het bijzonder rekening met de laadtoestand van de batterij, de weersomstandigheden, de topografie, het verkeer en de beschikbare laadstations… Als die er al zijn, natuurlijk.

Conclusie

De EQC is niet de ultieme elektrische auto op de markt, maar hij heeft wel degelijk zijn goede kanten, al is het maar dat hij bijzonder veel stijl heeft “voor het geld”. Idealiter koop je deze SUV als tweede wagen (vanaf 79.860 euro…), of als eerste als je telkens thuis of op je werk (of beide) kan opladen. Maar dan nog zal je soms moeten ‘plannen’…

Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be