De laatste winterslapers zijn uit de ogen gewreven, het strooizout definitief van de lippen. Straks gaan de klokken naar Rome, maar eerst mag ik naar Portugal omdat Suzuki er de GSX-S750 voorstelt. U krabt zich even achter de oren? Niet erg, want de GSX-S750 is nieuw, of toch tenminste zijn typebenaming. Hij is de opvolger van de succesvolle GSR750 die intussen aan een update toe was. En telkens Suzuki iets met een 750 doet, gaan de handen jeuken. Hond van Pavlov of niet, here we come!
Is het een gemiste kans of net niet? Feit is dat de GSX-S sprekend op de GSR gelijkt. Bingo voor de fans, maar wie een radicaal nieuw ontwerp verwacht had, blijft op zijn honger zitten. Je krijgt de indruk hem al eens eerder te hebben gezien. “Kennen wij mekaar niet van ergens?” is mijn flauwe, maar oprechte opener. Ik loop rond de keurig blauw/zwarte naked – voor de gelegenheid uitgestald in de inkom van het hotel – en scroll door de plaatjes in mijn visueel geheugen. Die snoet met koplamp en twee zijlichtjes, de tank die over de schouders van de radiatorcovers naar beneden lijkt af te glijden, de illusie dat de achtersteven en onderkuip verbonden zijn, de korte in een punt oplopende kont … Natuurlijk! Deze GSX-S750 lijkt als twee druppels op de GSX-S1000 die twee jaar geleden zijn intrede maakte. Het déjà-vugevoel mag je dus deels toeschrijven aan zijn voorganger, maar evenzeer aan de treffende gelijkenis met zijn grote broer. Een slimme strategie waarmee Suzuki zonder iemand tegen de borst te stuiten de GSX-S familie verder weet uit te breiden.
31 augustus 2017
10 min
