TEST Ducati Scrambler Icon: die van ons is een knappe

Het is zo ver. De lente is aangebroken en ons nieuw speelgoed gearriveerd. In de reeks ‘Die van ons’ houden we je up to date over het reilen en zeilen van onze persoonlijke, gemotoriseerde levensgezellen. We starten het jaar in stijl, niet gehaast en met een flinke dosis retro. De Creative Guy scrambled daarbij meer dan alleen de eitjes bij het ontbijt… Die van ons is een knappeZie je die CEO Guy en de Ad Guy beteuterd poseren op de achtergrond? Dat komt omdat ik de knapste neoretro van het moment aan de haak heb geslagen. Kijk gewoon naar die lijn van de tank die doorloopt in het zadel. Of de geslaagde LED-verlichting. Die fraaie gepolierde motorafwerking, waarbij het blok niet wordt ontsiert door een lelijke radiator. Dat korte uitlaatje. Die spaakwielen. De aluminium flankjes. Jaja, die van ons is een echte Italiaanse beauty. Tijdens mijn eerste uitje werd ze trouwens al gevraagd voor een fotosessie met een eerste communiekantje. Ze valt dus in de smaak bij de jeugd, maar ze is ontwapenend genoeg dat ouders er geen protest tegen aantekenen. Die van ons charmeertWe zijn nog maar een week samen, maar ze heeft me al behoorlijk weten te charmeren. Graag verleid ze me tot korte ritjes, door de stad of naar de nabije dorpjes. Gehuld in casual motoroutfit, de wind in het aangezicht. Licht tussen de benen wringt ze zich in de kleinste gaatjes en zwaait ze gezwind over elk rond punt. Opmerkelijk is ook dat de Pirelli MT-60’s veel meer feedback en vertrouwen geven als op mijn veel zwaardere XJR. Ze is weliswaar retro, maar ze hangt ook strak in de veren en heeft een pittige inborst. Niet teveel kracht om geïntimideerd te zijn, maar voldoende amusant om een glimlach op mijn gelaat te toveren. En humor is belangrijk in een relatie. Die van ons heeft haar kleine kantjesVoor iemand vallen is een ding, een langdurige relatie aanknopen iets anders. Wat me meteen opviel, is dat ze een kort lontje heeft. De gasreactie is niet wat het moet zijn. Vooral tijdens onze eerste dates ging ze vaak steviger van de plaats dan ik voor ogen had, reageerde ze overdreven op kleine insinuaties van mijn rechter hand en blijken evenwichtsoefeningen op het achterwiel ook niet haar sterkste kant. Een puntje om aan te werken. Ook zijn we samen op dagtrip geweest, waarbij ze niet onder stoelen of banken stak dat ‘ver’ niet haar ding is. De beenruimte is beperkt en het hoge stuur maakt snelwegritten oncomfortabele, hard labeur wanneer je enigszins wil opschieten. Het is dus een beetje een huisduif die liefst niet te ver van huis gaat.