TEST Kawasaki Z300 en Ninja 300: snapt u waarom er opeens zoveel 300cc modellen zijn?

Snapt u waarom er opeens zoveel 300cc modellen zijn? Ik niet. Die dingen kosten relatief veel geld t.o.v. de 500-650cc middenklassers en bieden een stuk minder kicks. Althans, dat is toch zo als je niet met een tiental man tezamen op circuit gaat knallen. Drie keer raden wat wij mogen doen met de Ninja 300 en Z300… Nu ja, niet iedereen heeft een adrenalineverslaving en ik begrijp best dat de meeste 300cc motoren perfect op maat van de verkeerswetgeving in de lage landen gemaakt zijn. Maar het kan ook anders. Dat heeft Kawasaki helemaal begrepen, want ze nodigden MaxxMoto (gerepresenteerd door de yours truly)  en een tiental andere Benelux-journalisten uit naar het Mickey-Mouse circuit van Mettet. Een groepje Z300’s staat mooi opgelijnd naast een rijtje Ninja 300’s en het vervolg kan u al raden: een strijd op het scherp van de snee om aan te tonen welke journalist er de grootste ballen heeft. Alles of niets, erop of eronder, de dood of de gladiolen… Afjakkeren maar!Er vallen geen prijzen te winnen, maar let’s face it: de achterste rijders in de MotoGP moeten betalen voor hun zitje en wij – het betere motorjournaille – mogen hier gratis aan de bak. In dat opzicht zijn we allemaal al kampioenen. Om de onderlinge strijd dus nog wat extra aan te wakkeren, inviteerde Henk ‘The Tank’ Salomons van Kawasaki Benelux ook nog eens zijn goudhaantjes uit het FIM Superstock kampioenschap, Rob Hartog#47 en Wayne ‘The Ice Rabbit’ Tessels. Om maar te zeggen dat het 1) een klein wonder zal zijn indien iedereen levend en wel weer naar huis kan vertrekken aan het einde van de dag en 2) er nog nooit een Ninja of Z300 zo afgejakkerd zal worden als vandaag op Mettet. Nochtans begint het allemaal kalmpjes. Tijdens de eerste warm up doet iedereen het rustig aan en achteraf wordt er wat gekeuveld over de leuke sound van de Akra’s die deel uitmaken van het Performance pakket (Akra, buddycover, wheelstriping, tankpad en op de Ninja ook een smoke windscherm) dat Kawa nu erg goedkoop aanbiedt. Logischerwijs wordt er ook wat nagepraat over de verschillende zithoudingen op beide motoren. Zo zijn ze alletwee ruim en comfortabel genoeg – ook voor langere rijders-, al geeft het bredere stuurtje van de Z je toch een betere hefboom en biedt de kuip van de Ninja dan weer meer windbescherming (duh). Al bij al trekken de twee 300’s erg fel op elkaar en draait het hem dus vooral om de look. Wat me nog het meeste opvalt is dat Kawasaki een klein stukje valsspeelde voor deze test, want de standaard IRC banden werden ingeruild voor kleveriger Bridgestone Battlax rubber. Een tip die ik alle sportieve 300-rijders warm kan aanbevelen. No more Mr. Nice GuyBij de tweede sessie is het bullshitten achter de rug. Ik vertrek op een Ninja 300 en het gas gaat er vol op nog voor ik goed en wel de pitlane uit ben. Niet dat ik zo heetgebakerd sta, maar voorrijder Rob Hartog laten ontsnappen is geen optie. Het toerentellertje komt de volgende 20 minuten amper onder de 8.000 o.p.m. en tikt regelmatig de begrenzer bij de 13 aan. Dat is het werkgebied waarin het twinnetje het beste presteert, onder de 8.000 toeren zwakt de powerband gevoelig af. De maximumsnelheid aan het einde van het rechte stuk komt nipt boven de 170 uit, waarna het vol in de rem is om de eerste drie linkerbochten aan te snijden. Het is hard werken om de gang erin te houden, al geeft het een enorme voldoening om ronde na ronde weer een stukje harder te gaan met het beperkte aantal pk’s. Na nog zo’n sessie op de Ninja vol slipstreambattles, ongepaste uitremmanoeuvres en creatieve rijlijnen is het hoog tijd voor een pauze waarin ik even kan reflecteren over alle ongein die ik beleefd heb tijdens een voormiddagje Mettet. Een licht fietsje met amper 39 pk, 27 Nm en een 290 mm schijfje met tweezuigerremklauw in het voorwiel volstaat ruim om alle sensaties te leveren die je van de betere middenklasse motorfiets mag verwachten. Er is geen elektronica die m’n hachje kan redden, enkel een goed uitgebalanceerd rijwielgedeelte dat duidelijk aangeeft wanneer je op de grens zit. Over talent en ambitieNee, de remmen zijn niet de meest krachtige bijters, al blijft de fading erg beperkt en is er toch niemand rechtdoor de grindbak in gevlogen – het scheelde soms niet veel, maar bon, dat lag niet echt aan de motorfiets. Bovendien voelen zowel de voorvork als de achterste schokbreker initieel erg zacht aan, al doen ze hun job onder extreme omstandigheden nog erg goed. Enkel in de gevreesde ‘corkscrew’ is het wat opletten dat m’n kleine Ninja niet volledig door z’n knieën zakt en verder zijn er geen noemenswaardige minpunten. Zolang de ambitie van de piloot niet groter is dan zijn talent, blijft de Ninja 300 een ideale trainingspartner. Na de middagpauze is het een ‘open pitlane’ en  stap ik over op de Z300 nakedbike. Die zit iets comfortabeler en omdat je alle wind op je lijf krijgt, is de rijsensatie nog iets groter. Bovendien is hij vier kilo lichter, niet onbelangrijk tijdens een circuitstrijd op leven en dood. Net als in de voormiddag gaan alle remmen los en krijgt het kleine 300’je het flink te verduren. Het mag gezegd dat de slipperkoppeling en de versnellingsbak van beide 300’jes voorbeeldig goed werken en ook de gasrespons voelt helemaal goed. Je snapt meteen dat zowel de Ninja als de Z ideale opstapmotoren zijn omdat ze zo’n ongelofelijk voorspelbaar karakter hebben. En daar verandert niets aan wanneer een stel meer ervaren rijders de mouwen opstropen om een dag lang de kleine Kawa’s op de grens van het redelijke af te raggen. Gemengd gevoelNa de spielerei op Mettet zit ik met een erg gemengd gevoel. Niet dat ik twijfel aan de capaciteiten van de Ninja of Z300, maar wel nog steeds over het nut van 300 cc’s in het Europese motorlandschap. Je kan er niet omheen dat de prijzen van 5.499 euro (BE) en 6.149 euro (NL) voor een Ninja 300 met Performance pakket en 4.999 euro (BE) en 5.499 euro (NL) voor een Z300 met Performance pakket redelijk hoog zijn. Ter vergelijking: voor een Kawasaki ER-6n betaal je in België 6.499 euro en in Nederland 6.999 euro. Dan is mijn keuze alvast snel gemaakt… De AfrekeningHet dagje knallen met de 300’s was een topervaring en het ultieme bewijs dat Kawa’s 300’s elke sportieve uitdaging aankunnen. De looks, het gebruiksgemak en de prestaties mogen er zijn, al ben ik me er goed van bewust dat mijn goede indruk fel beïnvloed wordt doordat we enkel maar met 300’s samen reden. Zet hier nog een tweedehands ER-6 of Suzuki SV 650 naast, en de ervaring wordt compleet anders. Stof tot nadenken.