TEST Alfa Romeo Giulia Veloce: bijna helemaal goed

Q4

Elke Giulia Veloce geniet van vierwielaandrijving. Bij Alfa Romeo spreekt men dan over 'Q4'. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: we zijn ervan onder de indruk. Niet alleen voegt het systeem slechts 60 kg toe aan het totaalgewicht, de efficiëntie ervan overtuigt zelfs op het meest bochtige parcours én de fun-factor wordt er niet door uitgeschakeld. Dat komt omdat in de regel al het koppel naar de achteras wordt versluist. Enkel wanneer het nodig wordt geacht, gaat er tot maximaal 60% van de trekkracht naar de voorwielen. Plezier en veiligheid hand in hand: het kan perfect!

Lees ook : TEST Alfa Romeo Giulia & Stelvio 2020: Meer waard?

280 pk. Echt?

Op de kronkelende baantjes rond Monaco voelt de Giulia Veloce zich kiplekker. Akkoord, met de meer koppelrijke diesel is er – beduidend – meer sprake van soepelheid dan met de benzine, maar we waren vooral benieuwd naar het geluid die uit de pijpen van laatstgenoemde ontsnapt. Meteen een eerste teleurstelling! Niet dat het timbre op de zenuwen werkt, maar de viercilinder klinkt te veel als een viercilinder (…) en bovendien lijkt het allemaal zo'n ver-van-ons-bedshow dat er geluidsmatig amper of geen welluste gevoelens worden opgewekt. Hier werd dus vooral voor discretie geopteerd. Jammer, al zijn er concullega's die zijn gebrek aan gebrul juist appreciëren.

Advertentie – lees hieronder verder

Het opgegeven vermogen doet ook wenkbrouwen fronsen. Als de heren bij Alfa ons hadden wijsgemaakt dat onze test-Giulia over 230 of 240 pk beschikte, zouden we dat hebben geloofd. Het verschil in brutaliteit met pakweg een Renault Mégane RS met 5 paarden minder is werkelijk enorm. Als de Giulia in toeren toeren klimt, doet hij dat steeds beschaafd. Discrete krachtontplooiing, heet zoiets.

Remmen… remmen… remmen!!

Over de remmen is onze mening tweeledig. Enerzijds vallen ze met gemak te doseren, wat uitnodigt tot een sportieve rijstijl, anderzijds missen ze de nodige bijtkracht om effectief op de limiet te rijden. Bij sommige, niet altijd even koosjere rijmaneuvres was het dan ook vooral 'hopen' dat we niet in de één of andere ravijn zouden belanden. Gelukkig deed hoop leven. Maar toch…

Hééérlijke besturing

De stuurinrichting in de Giulia is top. Wát een verschil met de Giulietta, 159 en andere Brera's! Bij Alfa mogen ze terecht fier zijn dat ze – eindelijk – weer een berline hebben geproduceerd die eer betuigt aan de rijke autosportgeschiedenis van het merk. De Giulia is lichtvoetig, reageert snel en precies op stuurbewegingen en dankzij het puike Q4-systeem en de ideale gewichtverdeling is het kinderspel om hem te plaatsen waar je hem hebben wil. De draaicirkel is dan weer veel te groot voor de kleine steegjes van ons proeftraject en daar zal je ook op bepaalde plaatsen bij ons last van ondervinden.

Peddels aan het stuur

Veloce, dat betekent ook een standaard aangevoerde achttrapsautomaat van specialist ZF. Ook die doet zijn werk naar behoren, zij het iets beter in de diesel dan in de benzine. De door Ferrari geïnspireerde aluminium schakelpeddels draaien niet mee met het stuurwiel maar zijn wel omvangrijk genoeg om ze ten allen tijde te bedienen. Ook hiermee schiet het pleziergehalte de hoogte in. Dat je het ESP-systeem niet helemaal kan uitschakelen in de Veloce (dat kan enkel in de superkrachtige Quadriofoglio Verde), is dan weer een minpuntje.

Interieurafwerking eindelijk goed

Om nogmaals de vergelijking met de nog steeds in het gamma verkerende Giulietta te maken: wat afwerking en ergonomie betreft is de Giulia er met sprongen op vooruit gegaan. Niet dat de Italianen hun Duitse concurrenten voorbijgestoken hebben, maar veel kritiek hoeft de Giulia niet te verdragen. De zitpositie is laag maar ook erg goed in de dikke Veloce-zetels en van een gebrek aan steun is hoegenaamd geen sprake. Op de gedateerd ogende en functionerende GPS na, kunnen we zelfs geen gefundeerde kritiek verzinnen op de cockpit van de Giulia Veloce…

Besluit

Wie op zoek is naar een relatief compacte sedan, doet er goed aan eens bij Alfa Romeo aan te kloppen. Hun Giulia is een echte rijdersauto die liefhebbers bekoort maar tegelijk ook rustig in de omgang is. Je hoeft dus helemaal geen racepiloot te zijn om hem te appreciëren. Dat de 280 pk sterke turbobenzine je niet bij je nekvel grijpt, nemen we hem zelfs niet zo héél erg kwalijk. Slimmeriken opteren immers best voor de diesel die sneller over meer trekkracht beschikt en daarnaast ook zuiniger is. Voor het geluid van de benzineversie hoef je het in ieder geval niet te doen…