TEST KTM 1290 Super Duke GT: straffe toerhooligan

STRAFFE TOERHOOLIGAN

Bij het Oostenrijkse merk zijn er heel wat opgewekte speelvogels tewerkgesteld. Misschien is het hoofd van het communicatiedepartement zo goedgeluimd omdat hij op het punt staat op vakantie te vertrekken. Of is het omdat ze weten dat we hun motor maar wat graag tot het uiterste drijven? Of is het omdat ze weten dat een spectaculaire test van dit prototype de ideale manier is om de interesse te wekken? Feit is dat KTM zeer gewillig inging op de vraag om hun belangrijkste nieuwigheid proef te rijden en wanneer de Super Duke GT uit de garage wordt gerold, verschijnt er een brede grijns op mijn gelaat. De uiteindelijk vorm kan moeilijk beoordeeld worden omwille van de ‘anti-spionage’-kleurstelling, maar het idee van een breder inzetbare motor op basis van de Super Duke 1290 R is voldoende om de hartslag te laten oplopen. De naked staat bekend als ‘The Beast’ en met een beetje tuning kan je er zelfs op circuit een sportmotor mee afdrogen, dus de sportiefste toermotoren maken maar beter de borst nat.

Lees ook : TEST Kawasaki Z1000SX vs. KTM 1290 Super Duke GT: toersport is dood. Leve toersport!

Spastisch

Ik verwacht me aan de klassieke uiteenzetting over het concept waar zowat elke fabrikant mee komt aandraven: “We hebben het blok geknepen om hem meer toervriendelijk te maken… blablabla …hij is ook slapper afgeveerd met het oog op extra comfort en… blablabla.” Thomas Kuttruff, de internationale persverantwoordelijke, verzekert me echter formeel van het tegendeel: “Dankzij extra werk dat we aan het blok hebben verricht, hebben we zelfs een fractie aan vermogen gewonnen.” Mijn grijns wordt spastisch. Maar laten we eerst eens kijken waar deze GT het tegen moet opnemen. De GSX-S1000F, Z1000SX, R 1200 RS en als het niet nieuw moet zijn ook de FZ1 Fazer en CBF1000F. Stevige kleppers, maar toch van een ander kaliber dan dit tuig. Als KTM echt waarmaakt wat ze beweren, dan wordt dit eigenlijk echt wel een beetje de enige in zijn soort. Voorlopig althans, want hoe lang gaat het duren eer Aprilia of MV zich gewapend met toerspullen gaat uitleven op hun Tuono en Brutale?

Advertentie – lees hieronder verder

Eens in het zadel is er een gevoel van herkenning, al zijn de wijzigingen duidelijk merkbaar. Het zadel is vooraan smaller, achteraan breder en duidelijk comfortabeler dan op de naked. Het stuur valt hoger in de hand en lijkt ook iets breder te zijn. Al bij al vraagt de zithouding weinig gewenning, waarbij ik ook iets meer rechtop zit dan op de R die – op de afwezigheid van windbescherming na – ook al goede kritieken kreeg wat het comfort betreft. Tussen de benen zit de gevoelig groter geworden tank die vijf liter extra benzine bevat, maar desondanks de knieën niet ver uit elkaar dwingt. De Super Duke behoudt ook in GT-versie zijn finesse, maar onderscheidt zich vooral omwille van zijn kopkuip met windscherm waarvan de vorm nog niet helemaal definitief is. Net voor ik wegrijd, vraag ik nog of de positie van de voetsteunen werd verlaagd. Thomas Kuttruff: “Neen, want dat zou gevolgen hebben voor de grondspeling. Het is een GT, maar bovenal nog steeds een Super Duke en die moet plat door de bocht kunnen.” Oké, da’s duidelijk.

Knopjes

De GT-transformatie zorgt er ook voor dat de aangeklede Super Duke het elektronicapakket van de Super Adventure erft (zie kaderstukje onderaan), inclusief semi-actieve vering, cruise control en de laatste versie van het Bosch 9ME ABS. Ondanks de keuze voor de eerder toeristisch georiënteerde Pirelli Angel GT banden ben ik verbluft door de wegligging en het stuurgedrag van deze kruisraket. Een lome stoomboot is het zeker niet, want ondanks dat hij conform de Euro4-normen moest zijn, zorgen enkele motorische aanpassingen en een klep in de uitlaat ervoor dat hij nòg meer vermogen levert dan de Super Duke. Tenminste, dat werd me tijdens de test verteld, want intussen tonen de officiële cijfers exact hetzelfde vermogen voor beide Super Dukes. Feit is dat er geen enkele andere sportieve toermotor in de buurt komt van het vermogen en de sensaties die de Super Duke GT biedt. Stel je voor dat je ontspannen in je sofa naar Netflix zit te kijken en er plots een van de slechteriken uit Narco’s naast je in je oor brult om vervolgens zijn blaffer leeg te vuren. Daar komt de ervaring zowat op neer.

Draai het gas open en je weet niet wat er gebeurt. Let wel, ik heb het over helemaal tegen de stuit, want het is zeker niet zo dat de KTM zich puberaal nerveus gedraagt wanneer je bescheiden bent met de rechterpols. Hij is soepel, zolang je niet al te diep wegzakt in de toeren – daarom zit er een zesbak op – en het ride-by-wire voelt natuurlijk, intuïtief en zeker niet computergestuurd aan. Het gigantische vermogen en koppel is dus beheersbaar, maar wanneer je op zoek bent naar sensaties zal je zeker niet ontgoocheld zijn. Het blok is nog voller onderin dan dat van de Super Duke R – op zich al een referentie – wat wil zeggen dat je’m vlotjes in derde of vierde op zijn achterwiel trekt terwijl moeder de vrouw zich krampachtig vastklampt aan de koffers. Daarbij zal ze waarschijnlijk de werking van de standaard gemonteerde quickshifter appreciëren, al kan ik die niet beoordelen omdat deze ontwikkelingsmotor daar nog niet mee was uitgerust.

Wippen

Ze zal trouwens evenmin last hebben van overmatige trillingen, noch uit het zadel gewipt worden, want de vering doet voortreffelijk zijn werk. Ondanks dat de Angel GT’s beperkt zijn wat ultieme grip bij sportief veegwerk betreft, toont de GT zich heel erg strak zonder ooit te gaan deinen. De elektronische vering, waarvan je de instelling al rijdend kan wijzigen (bij gesloten gas), doen hun werk zoals het hoort. Met een simpele druk op de knop kan je het karakter van je motor wijzigen, zonder je goed humeur te verliezen. De voortrein blijft precies en hij richt zich evenmin op wanneer je in de bocht naar de rem grijpt. Achteraan slikt de monoshock het vermogen zonder dat je er veel over moet nadenken en met het ABS in Supermoto-modus kan je wat spelend glijden met het achterwiel zonder dat je wakker moet liggen over de kans dat je het voorwiel gaat onderuit remmen. Leuke manier van reizen, niet?

De Afrekening

Na deze korte eerste kennismaking is de Super Duke GT er alvast in geslaagd om een diepe indruk na te laten. Het is duidelijk een motorfiets voor wie niet bezadigd wil reizen en zijn gading niet vindt in het nuchtere aanbod aan trails en reismotoren die op de huidige markt verkrijgbaar zijn. De naakte 1290 Super Duke R is nog steeds de referentie wanneer het sportieve roadsters voor straatgebruik betreft en in GT-trim zorgt hij er met zijn extra uitrusting voor dat er na de oorlog in het segment van de super nakeds binnenkort wel eens een raceconflict binnen het reisgamma zou kunnen uitbreken. Hij biedt een alternatieve vorm van reizen, waarbij rijplezier voorop staat. Hij wordt in productieversie verwacht net na de jaarwisseling en met een prijskaartje dat flirt met de 18.000 euro is het alles behalve een goedkope motor, waarbij gemikt wordt op een toegewijd publiek dat bereid is om voor een hoogwaardig, sportief rijwielgedeelte, toonaangevende elektronica en een megakrachtig blok de nodige centen op de toonbank te leggen. We wachten met ongeduld op de introductie van het finale productiemodel en zijn alvast druk in de weer om excuses te zoeken om hem zo veel mogelijk naar de redactie te halen.

Design
De GT krijgt een nieuwe kopkuip waarbij de vorm ons een beetje doet denken aan de vorige Super Duke 990. Nieuw is het manueel in de hoogte verstelbare windscherm, net als de laterale verlichting die – zoals op de 1290 Super Adventure – oplicht wanneer je hellingshoek neemt om zodoende de binnenkant van de bocht beter te verlichten. De benzinetank wordt vijf liter groter, het subframe achteraan werd aangepast met het oog op bagagemogelijkheden en comfortabelere zadels. De duovoetsteunen staan lager.

Tellerpartij
De tellerpartij evolueerde en vanuit het zadel grijp je een hoger, sterker gebogen stuur vast. Achter het windscherm vind je een tellerpartij terug die werd gebaseerd op die van de naakte versie, maar dan met meer informatie (rijmode, tractiecontrole, gekozen veerinstelling, bandenspanning en – optionele – handvatverwarming). De knoppenwinkel rechts werd gewijzigd en herbergt een knop die de cruise control bedient.

Vering

De Super Duke in toertrim krijgt semi-actieve elektronische WP vering. Je selecteert een van de drie aangeboden opties (comfort, street of sport) en vervolgens stelt een regeleenheid (SCU) constant de demping bij in functie van de staat van de weg en je rijstijl. Je betaalt ervoor, maar het systeem werkt efficiënt. De SCU zorgt er eveneens voor dat de motor minder duikt bij het rechtuit remmen, terwijl het Bosch 9ME bochten ABS ervoor zorgt dat je mooi je lijn houdt, zelfs wanneer je als een halve zool het remhendel tot moes knijpt in de bocht.

Technische fiche

KTM 1290 Super Duke GT

Motor: 1.301cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde 75° V2

Max. vermogen: 173 pk/9.500 o.p.m

Max. koppel: 144 Nm/6.750 o.p.m

Transmissie: Zesbak, ketting

Frame: Chroommolybdeen stalen trellisframe

Voorvering: 48 mm semi-actieve WP UPSD, volledig regelbaar, veerweg 125 mm

Achtervering: Semi-actieve WP monoshock, volledig regelbaar, veerweg 156 mm

Voorrem: 320 mm schijven met radiale 4zuigerremklauwen, ABS

Achterrem: 240 mm schijf met 2zuigerremklauw, ABS

Banden voor/achter: 120/70-17 / 190/55-17