Zakenman Malcolm Bricklin is een typisch voorbeeld van de American dream. Op 19-jarige leeftijd begon hij al een franchise voor de doe-het-zelfzaak van zijn vader. In 1968 richtte hij Subaru of America op en was hij verantwoordelijk voor de import van de Zastava Yugo. Hoewel hij vandaag 85 jaar is, werkt de zakenman nog altijd. Maar hij heeft een bedenkelijke reputatie omdat hij altijd zakendeed op het randje van de legaliteit.
Hij lokte bijvoorbeeld zijn eigen faillissement uit nadat hij voor 4,5 miljoen dollar aan franchises van Handyman-winkels in zijn zak had gestoken, zonder zich aan zijn deel van het contract te houden. Hij slaagde er ook in om zijn eigen bedrijf met een enorme winst te verkopen aan Subaru, nadat hij tegen bodemprijzen 10.000 exemplaren had verkocht van de 360, een microcar die in de Verenigde Staten niet paste. In de jaren zeventig wilde Bricklin een revolutie ontketenen bij de sportwagens, maar zijn oude demonen namen opnieuw de bovenhand.
Obsessie voor veiligheid
In die tijd wilde Amerika de verkeersveiligheid verbeteren. Bricklin kwam op het idee om een revolutionaire auto te ontwikkelen met alle nieuwste innovaties in passieve veiligheid, zoals geïntegreerde, intrekbare bumpers die bestand zijn tegen botsingen tot 45 km/u. Deze sportwagen werd ook robuust ontworpen, met een koetswerk van glasvezel en vleugeldeuren, ideaal om op te vallen. De zakenman geloofde heilig in zijn project en stichtte het bedrijf General Vehicule in 1971. Hij nam enkele zeer bekwame ingenieurs in dienst. Het eerste prototype werd het jaar daarop in elkaar gezet. Herb Grasse, een voormalig Chrysler- en Ford-ontwerper (en ontwerper van de eerste Batmobile), bedacht de lijnen van wat later de SV-1 zou worden (voor Security Vehicule 1).
Advertentie – lees hieronder verder
Luchtverkoper
Bricklin kende erg veel problemen met het koetswerk. Na talloze tests met verschillende materialen werd uiteindelijk besloten om een combinatie van glasvezel en acryl te gebruiken. Die keuze zou later de oorzaak zijn van grote verliezen bij de service na verkoop. Trouw aan zijn reputatie hield Malcolm Bricklin investeerders voor de gek met wilde, onrealistische cijfers. Hij was voortdurend op zoek naar fondsen en wist hij de autoriteiten in de Canadese provincie New Brunswick ervan te overtuigen geld te steken in een productievestiging. Ongelooflijk was dat de regionale autoriteiten 4,5 miljoen dollar voorschoten en de Canadese regering 3 miljoen. Dit deden ze in ruil voor 67% van het kapitaal van het bedrijf en de belofte om heel wat banen te creëren in de economisch achtergebleven regio. Er werden ongeveer 500 mensen aangenomen door de fabrikant, die beloofde om van de SV-1 de grote rivaal van de Chevrolet Corvette te maken.
Desillusie
De ontwikkeling van de auto bleef maar duren. Investeerders werden ongeduldig en de SV-1 werd in 1974 onthuld in een hotel in Las Vegas. Kort daarna werden pre-productiemodellen naar dealers gestuurd. De afwerking was ver verwijderd van het door Bricklin beloofde niveau. Erger nog: er kwamen grote fouten aan het licht, zoals het hydro-elektrische systeem om de deuren te openen, dat defect bleek te zijn. De auto werd aangedreven door een 5.9 V8 met 220 pk, geleverd door AMC. Hoewel de SV-1 revolutionair bedoeld was, stelde hij teleur met zijn technische keuzes, zoals een starre achteras en ordinaire trommelremmen op de achterwielen. De AMC-motor werd al snel vervangen door een 5.8 V8 van Ford met slechts 177 pk…
Triest lot
De wegligging van de Bricklin was zeer middelmatig, net als zijn algemene betrouwbaarheid. Bovendien werd de auto helemaal gekelderd door prijsverhogingen, problemen met de levering van reserveonderdelen en een hoog ziekteverzuim onder de arbeiders die verantwoordelijk waren voor de assemblage. In 1975 gaf Malcolm Bricklin het uiteindelijk op, na een productie van ongeveer 3.000 auto’s.
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
