Overal ter wereld worden kleine deeltjes plastic, zogenoemde microplastics, teruggevonden in de natuur. Maar hoeveel microplastics dat precies zijn is niet duidelijk. Daarom voerden wetenschappers van de universiteit van Gent en de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek (VITO) metingen uit naar de hoeveelheid microplastics die er in ons water zitten.
“In onze waterlopen zitten er per 10 liter water gemiddeld 3 tot 4 microplastic deeltjes”, verklaarde professor milieutoxicologie Jana Asselman (UGent) aan de VRT. “Dat is een laag cijfer en vergelijkbaar met andere Europese landen. De impact op het milieu en dieren die in het water leven, is volgens onze studie laag.”
Advertentie – lees hieronder verder
Twee belangrijke bronnen
In de studie werd gekeken naar twee belangrijke bronnen: het huishoudelijk afvalwater en het water dat van de autosnelwegen stroomt. Daaruit blijkt dat de slijtage van autobanden een belangrijke en vaak vergeten bron van microplastics is. De onderzoekers schatten dat er in Vlaanderen zo’n 4.000 ton rubberdeeltjes per jaar op de wegen terechtkomen enkel door personenwagens. “Daarvan komt tot 250 ton in de waterlopen terecht, een pak meer dan langs het huishoudelijk afvalwater, dat is ook voor ons een verrassing”, merkt professor Asselman daarbij op.
De onderzoekers adviseren daarom om die microplastics door bandenslijtage goed in de gaten houden. Zeker met de komst van elektrische wagens die zwaarder zijn en waarvan de banden dus sneller zullen slijten.
Norm voor slijtage
Nochtans is dit fenomeen niet nieuw, want iedereen weet dat een autoband slijt en dat hij na een bepaalde tijd vervangen moet worden. Het afgesleten rubber ligt logisch gezien op en naast de wegen, waar het inderdaad mettertijd zal wegspoelen en in de waterlopen terecht zal komen. Dit fenomeen zal nooit volledig op te lossen zijn, omdat de banden de nodige grip moeten leveren om een veilig rijgedrag te verzekeren.
Maar misschien moet er ook voor autobanden een norm voor de slijtage komen, zoals die al bestaat voor grip, geluid en rolweerstand. Uit een rapport van het Nederlandse onderzoeksbureau Arcadis blijkt dat er tussen de meest en minst slijtvaste band een verschil van 20% zit. Een mogelijkheid is het invoeren van een drempelwaarde waardoor de banden die gemakkelijk slijten niet meer verkocht mogen worden.
Dat klinkt goed om de hoeveelheid microplastics te beperken, maar er bestaat nog geen gestandaardiseerde methode voor het meten van die slijtage. Bovendien spelen er andere factoren mee. Vandaar dat men voor de prestaties van autobanden de zogenaamde “magische driehoek” hanteert, die de relatie tussen rolweerstand, slipweerstand en slijtvastheid weergeeft.
Arcadis stelt dat “het verbeteren van de ene eigenschap, de andere eigenschap zal verslechteren. Slijtvastere banden worden dus minder veilig. Men kan stellen dat door een beperking van de slijtage de slipweerstand vermindert en de remweg met 5% toeneemt. Maar door slijtvastere banden kan de hoeveelheid fijnstof met 100.000 kilogram per jaar in Nederland worden teruggebracht.”
Wordt dit de nieuwe uitdaging voor de Europese Commissie: na de verbanning van de verbrandingsmotor, nu te zachte rubberen autobanden verbieden? Laten we het maar niet te luid zeggen…
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
