Het antwoord is neen. Eerst en vooral omdat we simpelweg niet voldoende elektriciteit zullen kunnen putten uit de kerncentrales van dienst, zelfs al zou de beslissing vallen dat de kernuitstap geleidelijker aan mag gebeuren. We denken spontaan terug aan 2018, het jaar waarin we voor het eerst te maken zouden krijgen met gigantische stroompannes en waarvoor zelfs aan grote, zeer vervuilende boten met dieselgeneratoren op de Noordzee en aan oude vliegtuigturbines op kerosine werd gedacht om aan de vraag te kunnen voldoen – lees: om stroompannes, met alle gevolgen van dien, te vermijden. Daarnaast weten we al meer dan een jaar dat Elia, beheerder van het spanningsnet, waarschuwt voor een structureel elektriciteitstekort vanaf de winter van 2022. Dat heeft te maken met de kolenuitstap van de buurlanden, met als gevolg dat er simpelweg minder stroom kan worden ingevoerd, en met de sluiting van de zogenaamde “scheurtjescentrales” Doel 2 en Tihange 3 in 2023. Er dreigt met andere woorden al een serieus stroomtekort, ook zonder dat we in grote getale met elektrische auto’s naar het werk rijden.
Vraag en aanbod
Ten tweede is er het productieaspect. Automerken die niet uitsluitend elektrische auto’s bouwen, dus Tesla niet meegerekend, zullen zelfs binnen dit en enkele jaren onmogelijk kunnen voldoen aan een immens toenemende vraag naar modellen die geen CO2 uitstoten. Als we aftoetsen naar de huidige markt, zien we dat er in gans Europa 1.697.023 auto’s te koop staan, waarvan 20.554 elektrisch. Dat komt neer op amper 1,21% van het aanbod (cijfers: Gocar DATA). Halen we de cijfers van België erbij, dan spreken we van 358 op 12.036 wagens of net geen 3%. Meer dan een verdubbeling, maar nog steeds maar een peulschil.
Speciale metalen
De investeringen en aanpassingen die nodig zijn, mag je gerust gigantisch noemen, en dan hebben we het nog niet eens over de nood aan bepaalde grondstoffen gehad. Voor de bouw van elektrische auto’s heb je immers speciale metalen nodig, zijnde lithium, nikkel en kobalt voor de batterijen en neodymium, praseodymium en dysprosium voor de motoren, en die liggen niet voor het grijpen en al zeker niet in Europa. Volgens eerdere rapporten gebeurt tot 94% van de ontginning van deze stoffen in amper elf landen, waaronder China, Congo, Australië en Indonesië. Ze aan een snel tempo in het verre Europa krijgen, is niet alleen bijzonder duur maar ook complex, rekening houdend met internationale spanningen, en dus zo goed als onmogelijk als je het betaalbaar wil houden voor de gewone man en vrouw. De vraag zal het aanbod fors overstijgen, wat betekent dat Jan-met-de-pet zich gewoonweg geen elektrische auto zal kunnen aanschaffen. Auto’s worden duurder, elektrische auto’s nog meer.
Advertentie – lees hieronder verder
En waterstof?
Auto’s voorzien van een brandstofcel zouden een alternatief kunnen vormen, maar ook dat is wishful thinking, al is het maar omdat er helemaal geen uitgebreid netwerk van waterstofstations bestaat, integendeel zelfs. Nochtans belooft de overheid al ettelijke jaren een aanzienlijke toename van zulke stations, maar daar is nog niets van in huis gekomen. Je zou je de vraag kunnen stellen of de Belgische politiek en bij uitbreiding de Europese dromen van een nabije toekomst waarin u en ik geen auto kunnen kopen wegens te duur, want zo geraken meteen verschillende problemen opgelost, zoals files, verkeersdoden, mogelijke stroompannes enzovoort. Iedereen met het openbaar vervoeren laten reizen, is anderzijds ook niet haalbaar. Thuiswerken zal de nieuwe norm worden, en naar de winkel zal je moeten stappen of fietsen. Of met paard en kar, wie weet.
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
