Het begin van de jaren ’90 was een donkere periode voor de Scuderia Ferrari: het F1-team had al een paar jaar met tegenslagen af te rekenen. Eind 1991 volgde Luca di Montezemolo Piero Fusaro op aan het hoofd van het merk. Het volgende seizoen was ronduit catastrofaal omdat Alesi slechts twee podiumplaatsen behaalde, terwijl ivan Capelli aan zijn zijde werd vervangen door Nicola Larini, echter zonder meer succes. In 1993 keerde Gerhard Berger terug naar Ferrari, maar ook de komst in juni van Jean Todt, de voormalige baas van Peugeot Sport, veranderde niet veel aan de situatie. Alesi werd tweede in Monza waar hij de beste prestatie van het seizoen liet optekenen. Gelukkig draaide de wind en zag 1994 er rooskleuriger uit met de nieuwe 412 T1 en de herstructureringen die werden doorgevoerd door zowel Todt als Montezemolo. Berger eindigde als eerste in de GP van Duitsland en behaalde zo het eerste succes van het team in vier jaar. Met het vertrouwen dat geleidelijk terugkeerde, scoorden de twee piloten weer punten, maar toch wou Jean Todt nog een hogere versnelling inleggen. Eind 1995 engageerde hij daarom Michael Schumacher, die net tweemaal wereldkampioen bij Benetton was geworden!
Ferrari pakt uit
Het is duidelijk dat de Scuderia Ferrari stevig heeft moeten dokken om deze ster van de F1 te kunnen strikken. In 1996 werd echt alles uit de kast gehaald om succes te boeken. Zo kreeg Schumacher bij zijn entree meteen een bedrijfswagen aangeboden door Luca di Montezemolo. Dat was de 355, het nieuwste model in het gamma. Op het circuit van Fiorano voelde de piloot de auto aan de tand en als een prima afsteller stelde hij meteen enkele aanpassingen voor om het rijgedrag verder te verbeteren. De Duitser was geen gemakkelijke “klant” omdat hij een kleur vroeg die niet in het palet van dit model aanwezig was. Desalniettemin produceerde de fabriek een 355 in “Blue Le Mans” voor zijn sterrijder. Schumi wilde zijn auto ook in de GTS-versie, met het afneembare dak, zodat hij met de haren wapperend in de wind kon rijden. Verder zorgde het beige interieur voor een stijlvol accent. En als kers op de taart werd de mooie Italiaanse bolide verbeterd volgens de aanwijzingen van zijn eigenaar. Het achterspoor werd iets verbreed door de toevoeging van spacers en ook de motor kreeg een kleine boost, wat resulteerde in een hogere compressieverhouding. De auto werd uiteindelijk op 30 april 1996 in Stuttgart afgeleverd, zoals blijkt uit het onderhoudsboekje waarin de naam van de illustere eigenaar prijkt.
Advertentie – lees hieronder verder
Liefde op het eerste gezicht
Michael Schumacher gebruikte zijn Ferrari 355 GTS vooral voor privéverplaatsingen. De auto werd vervolgens verkocht aan een vriend, die de piloot vroeg om de bestuurdersstoel te signeren. De nieuwe eigenaar registreerde de wagen in Zuid-Frankrijk en reed er een paar jaar mee rond in de regio van Nice en Monaco.
In mei 2004 reisde de Belgische raceliefhebber Ziv Knoll naar het vorstendom om historische evenementen bij te wonen. Uit nieuwsgierigheid ging hij naar een verkoop georganiseerd door Coys en werd op slag verliefd op deze blauwe Ferrari die ooit aan “Schumi” toebehoorde. Het was liefde op het eerste gezicht, vooral omdat de Duitser één van zijn favoriete piloten was.
Verrassend genoeg was er niet veel publiciteit rond de auto gemaakt en trok hij amper de aandacht. Bovendien bereikte hij niet eens zijn minimumprijs en werd hij uit de verkoop genomen! Ziv besloot dan zijn geluk te beproeven en deed een bod dat door de eigenaar werd geaccepteerd. Een paar dagen later keerde een gelukkige nieuwe ‘Ferrarist’ over de weg terug naar België aan het stuur van zijn recentste aanwinst. Ziv Knoll rijdt er nog regelmatig mee. In 2012 kwam hij Michael Schumacher tegen in de paddock van een F1 Grand Prix. Hij raapte al zijn moed bij elkaar en besloot de piloot te benaderen om te vertellen dat hij zijn oude Ferrari bezat. Een geïnteresseerde “Schumi” praatte een paar minuten met hem en zei dat hij blij was dat zijn auto een nieuwe thuis had gevonden bij een liefhebber. Een uniek moment dat voor altijd in Ziv’s geheugen gegrift blijft!
Gekoesterd
Sindsdien is de Ferrari in perfecte staat gehouden en rijdt hij regelmatig. Sedert de overname heeft de 355 al 24.000 km afgelegd, wat bewijst dat het geen statisch museumstuk is. In 2017 ontving hij zelfs de “Best of Show” award van Spa Italia, een jaarlijks Italiaans autofestival dat plaatsvindt op het circuit van Spa-Francorchamps. De 355 is betrouwbaar zolang hij maar zorgvuldig wordt onderhouden. Onlangs zijn de distributieriemen (een grote ingreep die om de vier jaar moet gebeuren en waarbij de motor moet verwijderd worden) en de koppeling vervangen. Maar opgelet: een oude Ferrari tolereert geen knutselwerk en de onderdelen, indien ze nog beschikbaar zijn, kosten een fortuin. Goed om weten mocht je geïnteresseerd zijn!
Handelbaar
Na vleugje geschiedenis van deze auto, is het tijd om achter het stuur te kruipen. Met de billen op enkele centimeters boven het asfalt kunnen we het interieur bewonderen, waarin naast het hoogwaardige leder helaas ook materiaal van mindere kwaliteit opduikt, zoals de bedieningsknoppen van de Fiat Punto bijvoorbeeld! Natuurlijk is de blikvanger hier het befaamde metalen schakelrooster, al maakt dat de schakelbewegingen er niet altijd eenvoudiger op. Toch kan men niet ongevoelig blijven voor dit item dat de Ferrari’s kenmerkt van vóór de komst van gerobotiseerde transmissies.
Onder het koetswerk achteraan bevindt zich een 3,5-liter V8 met 5 kleppen per cilinder, die 380 pk en 360 Nm ontwikkelt. Met een totaalgewicht van 1.350 kg spurt de 355 in 5,3 seconden van 0 naar 100 km/u en bereikt hij een topsnelheid van 295 km/u. Ziv waarschuwt me meteen: de auto is vrij luidruchtig en dat wordt er niet beter op als de motor warm is. Hij loog niet. Achter mijn hoofd laat de V8 zich inderdaad goed horen. Maar het is hem vergeven, omdat de melodie zeer aangenaam is.
Enigszins verrassend laat de 355 zich zachtmoedig rijden en verloopt de aanpassing zeer vlot. Met een maximaal vermogen dat vrijkomt bij 8.350 opm houdt de Ferrari uiteraard van de hogere toeren, maar in het verkeer is het helemaal niet nodig om de motor op zijn staart te trappen. Maar het geluid, dat al heftig is in lage toeren, wordt ronduit huilend als de naald van de toerenteller de rode zone nadert.
Snel, maar niet brutaal
In het gebruik is de 355 zeer homogeen en cultiveert hij enkele paradoxen: natuurlijk maken de 380 paarden er een snelle auto van, maar hij wordt nooit brutaal. Zonder andere rijhulpmiddelen dan het ABS is natuurlijk een voortdurende aandacht vereist, vooral op een nat wegdek. Maar het chassis verzekert een voorspelbaar rijgedrag, dat zeker niet listig is. Er wordt gezegd dat Ferrari destijds bij de ontwikkeling van de 355 werd geïnspireerd door de geest van veelzijdigheid van de Porsche 911. In ieder geval is hij in het dagelijkse leven veel bruikbaarder dan de 348 die hij heeft vervangen.
Maar de fans mogen gerust zijn: de 355 is en blijft een Ferrari. Hij prikkelt alle zintuigen en ermee rijden is echt verslavend! Als een echte Italiaanse diva eist de wagen een goede concentratie, omdat door de zeer geringe bodemvrijheid elke verkeersdrempel een gevaar vormt voor de voorspoiler, of erger nog het carter.
De grote Schumacher
Het is moeilijk om in Ziv’s auto te rijden zonder te denken aan Michael Schumacher, die een nieuwe uitdaging aanging toen hij deze Ferrari ontving. Dit natuurtalent slaagde erin de Scuderia snel weer op het goede spoor te krijgen, maar toch moest hij wachten tot 2000 om zijn eerste wereldkampioenschap te winnen met het Ferrari-team. Een dominantie die tot 2004 zou duren. Het vervolg is bekend: na twee teleurstellende jaren, een eerste pensionering en een terugkeer naar het Mercedes-team, kondigde “Schumi” eind 2012 zijn definitief zijn vertrek uit de Formule 1 aan. Het jaar daarop belandde hij na een banaal ski-ongeluk in coma en sindsdien kwam er geen officieel nieuws meer… Dit is zonder twijfel de grootste uitdaging in zijn opmerkelijke leven!
“Deze auto heeft mijn leven veranderd”
Ziv Knoll mag een levende encyclopedie van de autosport genoemd worden. Geen enkel detail, datum of anekdote ontgaat hem! Deze verslindende passie heeft hem steeds naar vele circuits gelokt, aanvankelijk als toeschouwer. Zelf geeft hij toe dat de aankoop van de Ferrari 355 ex-Schumacher “zijn leven heeft veranderd”. Tijdens een Ferrari meeting ontmoette Ziv namelijk mensen die hem aanspoorden om zelf als piloot deel te nemen aan wedstrijden. Hij behaalde vervolgens voor zijn RACB-licentie om in een 2PK te rijden in de 24 Uren van Spa voor 2PK’s. Daarna reed hij vier seizoenen in de Fun Cup en schonk zichzelf vervolgens een Radical (een prototype met een Suzuki-motor), die in de daaropvolgende jaren nog door drie andere exemplaren werd vervangen!
Deze nieuwe activiteit, die hij aanvatte op zijn 45ste en voor zijn plezier beoefende, stelde hem zelfs in staat om het stuur van een oude F1 Benetton te nemen. In 2012 richtte hij samen met de Belgische journalist Pierre Van Vliet het tijdschrift F1i op, dat tot een referentie in het milieu uitgroeide. Dit prachtige avontuur, dat 7 jaar later eindigde voor Ziv, bracht hem ertoe om zijn eigen blog, genaamd “The Human Side of Racing”, te maken. Zoals de naam al doet vermoeden, is die voornamelijk gericht op de menselijke relaties in de F1. Deze website vol met interessante anekdotes over de geschiedenis van deze discipline, is zeker een bezoek waard!
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
