“Zo lang en moeilijk als de uitleg was, zo intuïtief gaat het rijden zelf.”

Hierna is het aan ons om de eerste meters op een geïmproviseerd testparcour met kegeltjes op de parking van het hotel te doen. Zo lang en moeilijk als de uitleg was, zo intuïtief gaat het rijden zelf. Starten, remmen, draaien, slalommen en achteruit rijden. Iedereen brengt het er netjes vanaf en krijgt zijn of haar persoonlijk vervoersmiddel voor de komende dagen. Ik krijg een Spyder F3 T in het grijs met een knaloranje frame. In alle bescheidenheid: het is de mooiste van allemaal. Nog de gebruikelijke waarschuwingen om voldoende afstand te houden en niet in te halen en nu kunnen we eindelijk de baan op!

Onze eerste rit is bedoeld om de Spyder te leren kennen en aan comfort is er zeker geen gebrek. De voetsteunen zijn aanpasbaar aan de lengte van de rijder, dus je hebt steeds een aangename kniehoek. Het stuur ligt natuurlijk in de hand en ondanks dat ik waarschijnlijk de kleinste van de bende ben heb ik niet het gevoel dat het stuur te hoog staat. Wanneer je de sleutel draait, licht het kleurendisplay tussen de snelheidsmeter en de toerenteller op. Als ik de rem met mijn rechtervoet bedien en op de ontstekingsknop druk, begint de unit lekker te ronken. Nog even de rem inhouden, de parkeerrem uitschakelen en de unit in eerste versnelling drukken. De luide klik van de versnellingsbak en het kleurendisplay geven aan dat de unit in eerste staat. Nu is het gewoon gas geven- easy. Ik grijp nog enkele keren naar de niet bestaande koppelingshendel maar al bij al verbaast het me hoe snel je aan de Spyder went. Opschakelen gaat makkelijk en het maakt niet uit in welke versnelling de unit staat want de Rotax 1330 ACE motor reageert altijd soepel op de gas. Je zit nooit te laag in toeren of in een te hoge versnelling om serieus te kunnen accelereren. Al merk je wel dat het beestje rond 4500 toeren pas echt in zijn comfort zone komt. De motor verandert van geluid, het klinkt leuker, agressiever, sportiever en mijn Akrapovic accentueert dit extra!

De richtingaanwijzers aanzetten gaat zoals op een motorfiets, maar hier komt bij dat ze automatisch stoppen met knipperen na een scherpe bocht. Het is wel irritant dat je bijna niet kan voelen of je je pinker nu manueel hebt afgezet of niet. Je kan wel in het midden van het knopje drukken maar je kan het niet echt indrukken en dus moet je steeds op je dashboard controleren. Tel daar nog bij dat het knopje van de toeter redelijk dicht naast dat van de knipperlichten staat, en op dag 3 waren er nog journalisten die zich af en toe vergisten -mezelf inclusief.

“Mijn rug en armen zijn al snel moe van aan het brede, zware stuur te moeten trekken en duwen. Na de eerste stop merkte ik dat alles veel makkelijker gaat als je je benen gebruikt.”

Het duurt een tijdje voor ik het sturen écht onder de knie heb. Mijn rug en armen zijn al snel moe van aan het brede, zware stuur te moeten trekken en duwen. Na de eerste stop merkte ik dat alles veel makkelijker gaat als je je benen gebruikt. Goed tegenduwen met tegenoversgestelde been van de kant waar je naartoe wil en plots gaan al die bochten eens zo makkelijk. Jammer dat ik dit pas ontdekte na de eerste stop bij Praia do Zavial in Raposeira. We parkeren onze Spyders tussen de hippiebusjes en surfboarden en gaan te voet verder naar de prachtige baai met metershoge golven. Met de (integraal)helm in de hand weliswaar want deze past in geen van de 3 aanwezige opbergvakken. Jammer! Om je helm te kunnen opbergen zal je moeten investeren in een topcase.

Daarna rijden we verder naar het einde van de wereld. Cabo de São Vicente is het meest zuidwestelijke punt van Europa en lang lang lang geleden voor de ontdekkingsreizen dacht men dat hier de wereld stopte. Ik begrijp waarom eindeloze zee is alles wat je ziet. Het is een fantastisch mooie plek, ongelofelijk, adembenemend, zelfs de stoerste motards werden van het uitzicht eventjes stil.

“Op mijn T- versie grijpt de elektronica snel in en  hij voelt niet altijd voorspelbaar aan in de bochten.”

Op dag twee staat er een rit van ongeveer 250km inclusief een oversteek met een ferry op het programma. Voldoende baantjes dus om een stapje verder te gaan! Op mijn T- versie grijpt de elektronica snel in en hij voelt niet altijd voorspelbaar aan in de bochten. De voor Spyder ontworpen Brembo remmen doen hun werk goed. Ze zijn aardig te doseren en indien nodig springt het ABS bij. Zolang je niet te hard pusht is toeren met de Spyder een echte luxe. Onderweg ontdekte ik nog de radio en vanaf dan was mijn dag helemaal goed. Vooraan is er trouwens een klein opbergvakje waar je gsm, usb-stick of Iphone makkeijk kan aansluiten aan het audio systeem.

Mooie baantjes, prachtige natuur, zon en wind op je snoet, het veilige gevoel dat de tank van een Spyder je ongetwijfeld geeft en schaamteloos luidkeels meezingen (vizier uiteraard naar beneden) met golden oldies want niemand kan je horen. Ow yeah!

Altijd in de spotlight
Wanneer we door de bergdorpjes rijden en een pipistop houden in Monchique valt het pas echt op hoeveel aandacht we trekken. Een Spyder alleen trekt al veel aandacht, maak daar een troep Spyders van en de meeste Portugese dorpjes staan op hun kop. Alle hoofden draaien en er is altijd wel een geïnteresseerde die graag eens plaatsneemt in het zadel, vraagt om een foto of een foto wil nemen op het zadel. Wanneer we ergens gewoon voorbijrijden wordt er gewuifd en iedereen stopt om te kijken. Of toch met uitzondering van de kudde koeien waar wij op onze beurt voor moesten stoppen.

Dat je ondanks alle voorzorgsmaatregelen, de drie wielen en technische elementen toch nog steeds moet opletten werd pijnlijk genoeg duidelijk toen een van de medereizigers het asfalt inruilde voor een omlaagglooiende helling vol bomen. Gelukkig kwamen we er allemaal met de schrik vanaf maar de Spyder S was wel geruceerd tot een bolletje schroot. Risico’s van het vak…

Rond de middag ruilen we de bergen meer in voor de zee. In Sines geraakten we nog even een paar mensen van de groep kwijt die geen verkeersborden konden lezen. (Jammer genoeg beschikt de Can- Am Spyder niet standaard over een gps of intercom….) En dan was het verder de kust volgen naar het noorden waar nog een ferry namen richting Setubal. Hier ruilden we onze trouwe reisgezellen in voor zachte stoelen en bedden.

Autorijbewijs volstaat?
De Spyder leent zich dus perfect voor reisjes zoals deze! Je hebt het ‘buiten’ gevoel van een motor, de luxe van een auto en een unieke groepssfeer. Iets waar ze bij Can- Am ook graag mee uitpakken is dat een autorijbewijs voldoende is om ermee te mogen rijden op de openbare weg. Nu is het wel zo dat de wetgeving hierover verschilt van land tot land. En uiteraard zou België Belgiê niet zijn moesten er hier geen exrta kleine lettertjes zijn. Voor iedereen die na 1 mei 2013 zijn rijbewijs heeft gehaald geldt dat hij of zij minimum 21 jaar oud moet zijn en een rijbewijs A op zak moet hebben. Met een rijbewijs B dien je nog een 4u durende training bij de rijschool te volgen alvorens je een meter met de Spyder mag rijden.

De Afrekening
In België was ik waarschijnlijk niet zo onder de indruk geweest van deze mastodont. Hij oogt stoer maar is érg groot, bijna even groot als een kleine auto. In het verzadigde verkeersnetwerk van België sta je nog steeds in de file maar dan zonder veilige kooi om je heen. Daarnaast zit het stevige prijskaartje er ook wel voor iets tussen. De eenvoudigste Sypder F3 betaal je niet minder 19 699 euro. Heb je graag een sportievere versie dan begin je zonder accesoires bij 20 899 euro of ben je toch meer geïnteresseerd in de ergonomische zithouding en het mildere motorkarakter van de Tourer dan ben je maar liefst 25 299 euro kwijt. Geen kleingeld, al kan ik me perfect voorstellen dat er een publiek is van welgestelde toerfreaks die hier hun gading in vinden.

Technische fiche Can-Am Spyder F3-T

Motor: 1.330 cc, 4 kl./cil., vloeistofgekoelde driecilinder

Max. vermogen: 105 pk/6000 o.p.m.

Max. koppel: 130 Nm/5.000 o.p.m.

Transmissie: zesbak, ketting

Frame: Buizenframe met gefreesd subframe

Voorvering: FOX Podium schokdempers, 129mm veerweg

Achtervering: Sachs monoshock, 132 mm veerweg

Voorrem: 270 mm schijven met Brembo 4zuigerremklauw

Achterrem: 270 mm schijf met Brembo zwevende 1zuigerremklauw met parkeerrem

Banden voor/achter: 165/55-15 / 225/50-15

drooggewicht: 408 kg

Zithoogte: 675 mm

Tankinhoud: 27 l

Kleuren: Pure Magnesium Metallic, Pearl White

Prijs België: Vanaf € 19.699,00

Prijs Nederland: Vanaf € 19.699,00