Item: Niro
Rating: 7
Author: Maxime Hérion

Terwijl we de oude Kia Niro een veel te conservatieve stijl konden verwijten, kunnen we de esthetische aanpak van de nieuwe alleen maar toejuichen. De cross-over werd iets langer (4,42 m in plaats van 4,35 m) en heeft een eigen visuele identiteit met zijn hoge en slanke grille en de kenmerkende lichtsignatuur.

De charme van de Niro zit ook in de felzwarte accenten op het koetswerk (vooral op de achterstijlen), die hem een modernere uitstraling geven. In combinatie met de nogal flitsende koetswerktinten heeft deze Kia dus geen gebrek aan uitstraling. Hij oogt wat massiever dan vroeger en is ook meer ‘SUV’ met zijn zijdelingse koetswerkbeschermingen.

Lees ook : Plug-in hybrides: “Zelfs betaalbare niet allemaal milieuvriendelijk”

Leuke details

Met een 2 cm langere wielbasis biedt de Niro behoorlijk wat interieurruimte en dat merk je vooral achterin, waar je volop ruimte vindt voor je knieën en hoofd. Ook de bagageruimte profiteert van de totale afmetingen van de auto met een inhoud van 451 liter, 15 liter meer dan vroeger.

Advertentie – lees hieronder verder

De kofferruimte voldoet, we kunnen alleen kritiek hebben op de grote wielkasten die wat onhandig zijn om bijvoorbeeld dozen te vervoeren. Het interieur is sterk geïnspireerd door dat van Sportage. Ook hier kiest Kia voor een dubbel panoramisch scherm (4,2 duim voor instrumenten en 10,25 duim voor het infotainment).

Op een touchbar met zogenaamde Multimode-bediening kun je switchen tussen de klimaatregeling of de navigatiebediening. Het werkt niet altijd even gebruiksvriendelijk, vooral tijdens het rijden. Helaas is dit een van de technische keuzes die symbool staan voor de stilistische en technologische vernieuwing van Kia.

De pianolak-afwerking van de middenconsole of de verzonken bedieningselementen overtuigen meer, net als enkele aangename details in de auto, zoals de USB-C-poorten in de zijkant van de zetels, de verstelbare rugleuningen achterin of de kapstokken.

Transmissie met dubbele koppeling

Onder de motorkap van deze zelfopladende hybride ligt de 1.6 GDI-benzinemotor met 105 pk, gecombineerd met een 43,5 pk sterke elektromotor, goed voor een totaal vermogen van 141 pk. Afhankelijk van de opties varieert de uitstoot van 100 tot 105 g/km CO₂, wat gezien de grootte van de auto heel redelijk is.

De versnellingsbak met dubbele koppeling wordt bediend met een grote draaiknop op de middenconsole en heeft zes versnellingen. In vergelijking met de continu variabele transmissie (CVT) van Toyota heeft deze bak het voordeel dat het toerental van de motor beperkt wordt, waardoor de auto stiller is.

Met de peddels achter het stuurwiel kun je verschillende niveaus van energieterugwinning tijdens het vertragen regelen, een functie die we eerder gewoon zijn op plug-inhybride of elektrische wagens. Kies je de Sport-stand dan veranderen de peddels en kun je er handmatig mee schakelen.

Zuinig

De Niro rijdt heel zacht binnen de bebouwde kom en is vrijwel geruisloos, vooral als je de Green Zone-rijmodus inschakelt waarmee je binnen een geselecteerd gebied een elektrische reserve kunt gebruiken. Bij hogere snelheden klinkt de verbrandingsmotor veel luider, wat ons het ergste doet vrezen voor het brandstofverbruik.

Hoewel we geprofiteerd hebben van de 141 paarden onder de motorkap, kwamen we nooit boven de 6,3 l/100 km uit. Door ecologisch te rijden, slaagden we erin om in de buurt van 5,5 l/100 km te blijven.

Conclusie

Hoewel hij door zijn zachte karakter misschien niet de interessantste auto waarmee we recent reden, is de Kia Niro Hybrid een goedkoper alternatief voor de Sportage Hybrid en een zeer goede gezinswagen waar weinig op aan te merken valt. Met een prijs vanaf 32.690 euro is hij echter niet goedkoop.