Eigenlijk had de Aston Martin Valkyrie 4 jaar geleden al uit de startblokken moeten schieten in het WK Uithouding (World Endurance Championship). De Britse autobouwer veranderde evenwel van gedacht en trok zijn inschrijving in.
Naar aloude gewoonte veranderden ze vervolgens nog een keer van gedacht, waardoor de sensationele straatraket gisteren dan toch debuteerde in de 1812 Kilometer van Qatar, de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen.
Opmerkelijk: waar de straatversie liefst 1.155 pk uit zijn krukas schudt, moest de raceversie ingetoomd worden tot iets meer dan de helft, oftewel 650 pk. Zou de auto op zijn ongelimiteerde vermogen rijden, dan zou de rest van het deelnemersveld wellicht al na een halve ronde niet meer weten waar hij heen was gereden.
Advertentie – lees hieronder verder
Racewagen met nummerplaten
De Aston Martin Valkyrie, waarvan uiteindelijk 275 stuks gebouwd en verkocht zijn aan minstens een dikke 3 miljoen euro per exemplaar, is dan ook letterlijk een racewagen met nummerplaten.
Hij ontstond uit een samenwerking tussen de sportwagenbouwer en Red Bull Racing, het Formule 1-team van Max Verstappen waar de algemeen als geniaal erkende Adrian Newey hoofdingenieur is. De Valkyrie is het resultaat van Newey’s droom om al zijn kennis en ervaring toe te passen op een straatauto.
Het resultaat is een fascinerend compromis tussen de radicale eisen van het circuit en de wettelijke en praktische noden van een homologatie voor de openbare weg, ook al zullen de meeste eigenaars mogelijk nooit één wiel in het echte verkeer zetten met hun kostbaar en kwetsbaar exemplaar.
Ongezien is de vorm van de romp, die zo ontworpen is dat de lucht er doorheen gaat, met indrukwekkende venturitunnels onderaan de auto. Newey tekende hem zo dat de auto zichzelf letterlijk aan het asfalt zuigt. In combinatie met actieve vleugels gaat het om 1,1 ton neerwaartse druk, maar enkel tijdens het remmen. Normaliter is de downforce beperkt tot 600 kilogram, omdat de auto anders zijn eigen banden zou opvreten.
Ingetoomd
Actieve vleugels zijn verboden in het WEC, omdat deze niet betrouwbaar genoeg zijn. Bovendien moet de Valkyrie zich schikken naar de exact bepaalde verhouding tussen neerwaartse druk en luchtweerstand van 4 tegen 1. Centraal over de ‘ruggegraat’ van de auto kwam een verplichte vin, die bij een ongeval de kans verkleint dat de auto zijdelingse salto’s gaat maken. Het hele aerodynamische pakket van de auto is sterk vereenvoudigd tegenover de straatversie.
Om te mogen meedoen moest de Valkyrie zowat in alle opzichten ingetoomd worden. Zo moest ook de actieve ophanging eruit. Die houdt de auto vlak in de bocht, maar is eveneens niet toegelaten in de autosport wegens te onvoorspelbaar op de limiet.
De tot 11.000 opm draaiende atmosferische V12 wordt ook niet langer ondersteund door een elektromotor. Anders dan de straatversie is de LMH-variant, de racewagen dus, geen hybride. Om in lijn te zijn met de reglementen, had deze van de achter- naar de vooras moeten verhuizen. Daar was echter geen ruimte beschikbaar, en zeker niet voor het bijkomende koelsysteem, dus besloten de Engelsen om er een racewagen van de oude stempel van te maken, enkel aangevuurd door een dozijn cilinders. Hij klinkt naar verluidt oorverdovend luid, en hemels mooi.
Illuster rijtje
De Valkyrie schaart zich in een illuster rijtje van Le Mans-prototypes die ook op de openbare weg mogen, samen met een reeks GT1-auto’s uit de laten jaren 90, zoals de Porsche 911 GT1, Mercedes CLK GTR en Toyota GT-One.
Aanvankelijk was het verplicht om bij deelname aan de LMH-klasse (met de H van ‘Hypercar’) in het WEC een auto te bouwen waarvan ook een productieversie bestaat. De andere deelnemers in deze categorie maakten dit echter nooit waar.
Toyota bouwde wel een straatversie van de GR010, en verkocht er zelfs al enkele, maar werkte deze nooit af. De klanten werden terugbetaald. Inmiddels geldt de verplichting ook niet meer.
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
