De opkomst van elektrische auto’s heeft niet alleen een technologische revolutie teweeggebracht, maar ook een stroom van halve waarheden en misvattingen op gang gebracht. Van zorgen over kinderarbeid bij de productie van kobalt tot angst voor een instabiel elektriciteitsnet, tegenstanders van EV’s grijpen elke mogelijke zwakte aan om hun scepsis te onderbouwen – de een al beter onderbouwd dan de ander.
Een van de hardnekkigste mythes is dat de batterijen in elektrische auto’s snel verouderen en extreem duur zijn om te vervangen, wat de verkoop van tweedehands exemplaren problematisch tot vrijwel onmogelijk maakt. Dat laatste is inderdaad een grote kopzorg, omdat ook een commerciële markt voor een groot deel op perceptie steunt, maar een recente studie van adviesbureau P3 toont aan dat de kopzorgen over een sterk verlechterende capaciteit, vaak ‘degradatie’ genoemd, grotendeels ongegrond zijn.
Batterijveroudering: de feiten
P3 onderzocht de prestaties van meer dan 7.000 elektrische voertuigen, inclusief gedetailleerde gegevens van auto’s die meer dan 300.000 kilometer hebben afgelegd. Uit dat grootschalige onderzoek blijkt dat batterijen in de eerste 30.000 kilometer een snelle capaciteitsdaling laten zien, van 100% naar ongeveer 95%. Daarna stabiliseert de afname: bij 100.000 kilometer is de gemiddelde capaciteit nog 90%, en tussen 200.000 en 300.000 kilometer blijft de capaciteit zelfs rond de 87%.
Advertentie – lees hieronder verder
De initiële dip wordt verklaard door de vorming van een zogenaamde SEI-laag (‘solid electrolyte interphase’), een ultradunne, vaste laag die zich spontaan vormt op de anode van lithium-ionbatterijen tijdens de eerste laad- en ontlaadcycli. Het is een natuurlijk proces dat bijdraagt aan stabilisatie op de lange termijn. Dit staat in schril contrast met de vroegere verwachtingen van snelle slijtage die werden gebaseerd op laboratoriumexperimenten, zonder rekening te houden met de geavanceerde batterijmanagementsystemen en gebruikspatronen in de echte wereld.
Second-life en recycling bieden waardebehoud
Een van de meest bemoedigende inzichten uit het onderzoek is dat EV-batterijen aanzienlijk langer meegaan dan vaak wordt aangenomen. Zelfs na het bereiken van het einde van hun levensduur in een voertuig, behouden veel batterijen voldoende capaciteit voor secundair gebruik, zoals stationaire energieopslag. Deze zogenaamde second-lifetoepassingen verlengen de economische levensduur van batterijen met vele jaren. Dat telt ook voor het recyclageproces. De kostbare materialen zoals nikkel, kobalt en mangaan worden door gespecialiseerde materiaalbedrijven, zoals het Belgische Umicore bijvoorbeeld, gemijnd voor hergebruik. Al vertaalt zich dat niet meteen in een beter waardebehoud van voertuigen op de tweedehandsmarkt.
Op naar langere garanties?
Ondertussen sijpelt het vertrouwen wel stilaan door naar fabrikanten. Een merk als Lexus bijvoorbeeld breidt de standaardgarantie op zijn batterijpacks van acht jaar (of 160.000 kilometer) als uit tot 10 jaar (of 1 miljoen kilometer). Dit geeft alvast meer gemoedsrust en zou wel betere doorverkoopprijzen moeten opleveren. De positieve resultaten betekenen niet dat er geen optimalisatie mogelijk is. P3 wijst erop dat je de gezondheid van de batterij kan helpen als je rekening houdt met een laadniveau tussen 10% en 50% tijdens langdurig parkeren, het vermijden van blootstelling aan hoge temperaturen en het minimaliseren van het gebruik van snelladers.
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
