De batterij van de toekomst moet niet alleen bestaan uit verantwoord gewonnen materiaal, met een zo laag mogelijk voetafdruk maar moet ook duurzamer. Dat is niet alleen goed voor de milieuvriendelijkheid. Europa is vandaag veel te afhankelijk van landen als Chili en China voor de ontginning van kostbare metalen nodig voor de productie van de batterijpacks waarmee ons continent zijn klimaatdoelstelling wil halen.
Maar wat met grafiet?
Om die afhankelijkheid bij de huidige generatie lithium-ionbatterijen af te bouwen, wordt vooral gekeken naar zoutbatterijen, ook wel sodiumpacks genoemd, met als voornaamste voordeel dat ze geen schaarse metalen zoals lithium, kobalt en nikkel bevatten – het grote nadeel is hun lage energiedichtheid en dus weinig rijbereik. Het benodigde sodium vormt een erg laag obstakel om in Europa te ontginnen. De Zweedse batterijproducent Northvolt heeft, veel vroeger dan verwacht, eind vorig jaar al een commerciële sodiumbatterij in productie genomen. Het bedrijf dat daarvoor mee verantwoordelijk is, Altris, speelt ook een rol in de zogenaamde houtbatterij.
Maar nog even terug naar de basiswerking van een batterij. Deze heeft een anode (minpool) en een kathode (pluspool) gescheiden door een elektrolyt van zouten en zuren. Alhoewel zoutbatterijen voor het grootste deel uit makkelijk beschikbare materialen bestaan, blijft grafiet nog steeds een cruciale grondstof voor het samenstellen van de anode. En daar heb je het weer: Europa importeert 90 procent van zijn grafiet uit China, een natie waarvan het zich zo snel mogelijk wil losmaken.
Advertentie – lees hieronder verder
Altris heeft daarom de handen in elkaar geslagen met papierproducent Stora Enso en samen een oplossing bedacht. De bedrijven beweren dat ze het grafiet in zoutbatterijen kunnen vervangen door lignode, een harde koolstof vervaardigd uit lignine. Dat laatste biedt een hoogwaardige, hernieuwbare bron voor batterijprodcutie omdat het een restproduct is van de papierindustrie. Maar wacht, we hadden het toch over hout? Welja, papier wordt gemaakt van bomen, en deze bevatten – net als gras en stro overigens – de lijmstof lignine, het materiaal dat de planten sterk en toch flexibel maakt.
Er is al een testfabriek en een automerk
De samenwerking tussen Stora Enso en Altris is trouwens prettig geregeld. Waar de eerste zich ontfermt over het duurzaam maken van de anode, ontfermt de tweede zich over de kathode. Altris heeft het over Pruisisch wit, een combinatie van materialen die ruim voorradig zijn in Europa: ijzer, stikstof, zout en koolstof. De vooruitgang in deze technologieën onderstreept de mogelijkheid van een toekomst waarin elektrische voertuigen nog duurzamer en minder afhankelijk van schaarse grondstoffen worden.
Het project van Stora Enso en Altris bevestigt ook de beslissende rol van Scandinavië in de zoektocht naar duurzame batterijen. Dit jaar verscheen er ook al een onderzoek van The Chalmers University in Göteborg dat, aan de andere kant van de ketting, een natuurlijk – want chemicaliënvrij – proces voor batterijrecyclage heeft ontwikkeld. Deze maakt gebruik van stoffen die terug te vinden zijn in – hou je vast – groenten als rabarber en spinazie.
Maar dat laatste proces zit nog in een laboratoriumfase. Het project van Stora Enso en Altris zit al een paar tredes hogerop. De papierproducent heeft al een testfabriek operationeel gemaakt die lignode verwerkt. Er wordt volop gekeken naar de opschaling van het proces. De partners hebben ook al een autofabrikant voor hun revolutionaire batterij. Polestar wil tegen 2030 zijn zogenaamde 0-Project in de showroom zetten, een auto met een nulimpact op klimaat en zijn omgeving. Voor dit specifieke model wil het merk de lignodebatterij van Stora Enso en Altris in stelling brengen. Dat pint meteen ook het tijdsschema vast waarbinnen de Europese auto-industrie afhankelijk blijft van de Chinese toeleveranciers. En we mogen natuurlijk niet vergeten dat Polestar niet alleen Zweeds, maar vooral ook Chinees is.
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
