Enkele weken geleden mochten we plaatsnemen in de nieuwe Renault 5, een auto die symbool staat voor de terugkeer van het merk naar de voorgrond. Het merk met de ruit gaat de nostalgische toer op door terug te grijpen naar zijn rijke geschiedenis, een pad dat ook de nieuwe Renault 4 bewandelt. Het resultaat zijn nicheproducten die de elektrificatie omarmen.

Zo ontstond uit de Renault 5 de sportieve afgeleide Alpine A290, het tweede model van het merk dat in 2019 nieuw leven werd ingeblazen. Uiteraard doet deze auto denken aan de Renault 5 Alpine, die van 1976 tot 1981 op de markt was en vooral jonge klanten aansprak op zoek naar een performante auto die er goed uitzag en niet te duur was.

Auw!

Daar houdt de vergelijking echter op, want de Alpine A290 ligt niet meer binnen het bereik van de doorsnee burger, met prijzen die schommelen tussen 38.700 tot 46.200 euro, exclusief opties. Dat doet pijn. In vergelijking met de R5 heeft de voorkant vier kruisvormige koplampen, een knipoog naar het rallyverleden van het merk. De vleugels en spoorbreedte zijn verbreed, er werden zijschorten gemonteerd en de bumpers zijn opnieuw ontworpen en agressiever.

Advertentie – lees hieronder verder

De ontwerpers besteedden ook veel aandacht aan de aerodynamica, met in de achterportieren geïntegreerde vinnen, een diffuser achteraan en een ducktail bovenaan de achterklep. De gespierde uitstraling van de Alpine A290 wordt verder versterkt door zijn 19-duimsvelgen, die de wielkasten mooi opvullen.

Gadgets

Binnenin zie je veel blauw en is het comfort verzorgd. De Alpine A290 is resoluut burgerlijk, vooral in de topversies met bekleding in nappaleder van topkwaliteit. De inspiratie uit de F1-wereld en videogames is duidelijk, vooral als je kijkt naar het stuurwiel, dat links een knop heeft om het regeneratieniveau in te stellen, rechts bedieningselementen om de rijmodus te selecteren en de grote OV-knop. Deze boostfunctie, die bedoeld is om te gebruiken tijdens het inhalen, stelt gedurende enkele seconden het maximale vermogen ter beschikking om inhaalmanoeuvres te vergemakkelijken.

De Alpine A290 is ook uitgerust met een 650W-audiosysteem met negen luidsprekers, ontworpen door het Franse Devialet. Het systeem speelt niet alleen muziek, maar doet ook dienst als generator van motorgeluid. Bij het opstarten en bij vol accelereren lijkt het geluid op dat van een opstijgende straaljager! Gelukkig is het geluid bijna niet hoorbaar als je met een constante snelheid rijdt.

Twee versies

De Alpine A290 is verkrijgbaar met twee motorversies die alleen de voorwielen aandrijven: 180 pk en 285 Nm, en 220 pk en 300 Nm. We konden alleen de krachtigere versie testen, die in 6,4 seconden van 0 naar 100 km/u accelereert en een topsnelheid van 170 km/u haalt. De batterij met 52 kWh zorgt voor een rijbereik van 364 km (WLTP). Het DC-snellaadsysteem van 100 kW brengt de batterij in 30 minuten van 15 naar 80%. De boordlader heeft een AC-vermogen van 11 kW.

Na onze eerste testkilometers moeten we toegeven dat de Alpine A290 een ietwat gemengde indruk geeft. Ja, de acceleratie is krachtig en hij stuurt als een grote kart. Het probleem is dat de 150 pk sterke Renault 5 ook al sterk overtuigt en we hadden verwacht dat de Alpine nog sensationeler zou zijn.

Te braaf?

Hoewel zijn agressieve uiterlijk en technische specificaties verleidelijk zijn, lijkt hij in de praktijk braver dan hij eruitziet. Comfortabel en veilig in alle omstandigheden, rijdt hij op het eerste gezicht wat gewoontjes. Op de tweede testdag doken we de bochtige bergwegen in.

Daar toonde de A290 zijn volledige potentieel en komt het werk van de Alpine-ingenieurs tot zijn recht. De 220 paarden zijn eigenlijk heel gemakkelijk te benutten, zo goed kleeft de auto aan de weg. Natuurlijk zoeken de voorwielen soms tractie als je het rechterpedaal vloert, maar zonder de controle te verliezen. De Alpine kan ook heel leuk rijden, met de achterwielen die uitbreken, maar zonder paniek te veroorzaken aan boord.

Hoe vaker je met de A290 rijdt, hoe leuker hij wordt. Op het eerste gezicht lijkt hij misschien wat saai, maar als je hem eenmaal onder de knie hebt, is hij helemaal niet zo. Zijn koppelrijke aandrijflijn en fijn afgestelde chassis maken het een genot om mee te rijden op bochtige wegen en landweggetjes. Een ritje op het circuit bevestigde dat de Alpine een uitstekend compromis biedt tussen efficiëntie en rijplezier.

Conclusie

De Alpine A290 is een auto die een beetje oefening nodig heeft voor je hem weet te waarderen en er zelfs verslaafd aan wordt. Hoewel hij het geluid van de GTI’s van weleer mist, behoudt hij toch de dynamische en speelse kwaliteiten die hem zo leuk maken om in te rijden. Alleen al daarom is hij de moeite waard. Jammer dat de prijs zo hoog is.