TEST Alfa Romeo Giulia GTA(m): Even de puntjes op...

Doorzoek je archieven of het internet maar, je zal geen enkel medium vinden dat bij de lancering van deze auto in 2016 niet euforisch was over de rijervaring die hij biedt. Zowel qua feeling, rijplezier, rijdynamiek… De Giulia domineert vanaf de basisversie alles wat BMW, Jaguar, Audi of Mercedes aanbieden. Deze superioriteit is grotendeels te danken aan Giorgio, de doopnaam van het platform waarop de Giulia en de Stelvio rusten. Dat is zo geslaagd dat het ook door Maserati zal worden gebruikt en het totaal geen moeite heeft om de 510 paarden van de Giulia Quadrifoglio te mennen. Tot die conclusie kwamen ze blijkbaar ook bij Alfa, want daar besloot men de knop nog wat verder in te duwen met als resultaat het “kleine folietje” dat je we hier voorstellen.

De A van…

Hiervoor haalde constructeur één van zijn meest legendarische labels onder het stof vandaan. Kenners weten natuurlijk dat GTA staat voor ‘Gran Turismo Alleggerita’. En dit label is al lang niet meer zo op zijn plaats geweest. Dat was zeker niet op hetzelfde niveau bij de laatste GTA’s, de 156 en 147, waarvan de prachtige V6 3.2 tot vandaag een van de grote emoties bracht in mijn 20-jarige carrière. Want het belangrijkste in GTA is de ‘A’. De 156 en 147 waren echter niet bijzonder licht. De Giulia GTA en GTAm zijn wel lichter dan de Quadrifoglio. Niet veel natuurlijk, want de huidige normen staan niet langer toe dat een auto “naakt” is. Maar dankzij lichtere veren, specifieke 20” velgen (met een enkele centrale moer, ongezien op een voor de weg gehomologeerde berline), gebruik van carbon voor de flanken, de achterdeuren en de aerodynamische elementen, evenals een polycarbonaat achterruit en zijruiten achteraan, werd 100 kilogram gewonnen tegenover een Quadrifoglio, goed voor ongeveer 1.540 kilogram op de weegschaal.

Lees ook : TEST Alfa Romeo Giulia TI: Uitstervend ras

Zonder achterbank, met kuipstoelen met een carbon structuur (gecombineerd met Sabelt 4-punts harnasgordels) en een FIA-goedgekeurde rolkooi, doet de GTAm het nog iets beter. Andere verschillen op deze laatste zijn: de splitter en de ruimbemeten achterspoiler, die beide verstelbaar zijn.

Advertentie – lees hieronder verder

187

Naast de bespaarde kilo’s, zijn er de extra paarden. De V6 2.9 biturbo (van Ferrari-origine!) wint zo 30 pk, en levert nu 540 pk, die steeds alleen naar de achterwielen worden gestuurd. Hiermee bereikt hij een specifiek vermogen van 187 pk/l, wat momenteel het wereldrecord is. En de winst is niet alleen te wijten aan de elektronica, want de motor kreeg ook nieuwe drijfstangen, een betere zuigersmering, sneller draaiende turbo’s en een performanter uitlaatsysteem. Natuurlijk werd ook de hele voorkant van de auto herzien om de koeling te verbeteren. Het laatste element, en niet het minste, dat bijdraagt aan de verbetering van de prestaties is de aerodynamica. De voorzijde, de achterzijde, de zijkanten en zelfs de onderkant van de auto werden op de Giulia GTA en GTAm verder verfijnd met de hulp van Sauber. Met andere woorden, het Alfa Romeo F1-team, waarvan ook de piloten Raikkonen en Giovinazzi hun steentje hebben bijgedragen. Ziezo, dat was het wat de veranderingen betreft!

Technische omloop

Nadat een lang wattenstaafje in mijn neus en een stapel papierwerk mijn goede gezondheid hadden bevestigd, belandde ik in Balocco, het beroemde testcentrum van Alfa Romeo tussen Milaan en Turijn. De auto’s zijn nog licht gecamoufleerd, om duidelijk aan te geven dat ze nog niet “in productie” zijn. Maar de mensen van Alfa verzekeren me dat de laatste aanpassingen puur cosmetisch zullen zijn. Motor, chassis… alles wat telt, staat vast en is 100% klaar.

Ik begin met de GTA, die ook als gezinswagen kan dienstdoen. Eerst een voorzichtig rondje over het circuit, een kwestie van het technische parcours te memoriseren, en dan gaan alle remmen los. Bwaaaaaah! Vanaf de eerste echte acceleratie voel je echt het verschil dat de combinatie van de gewichtsreductie en de krachttoename oplevert. Wat een boost, en uiteraard, wat een sound! De 8-trapsautmaat doet nog steeds moeiteloos zijn werk, met bliksemsnel schakelen, zowel omhoog als omlaag. Daar is de eerste chicane… De koolstofkeramische remmen doen hun werk onberispelijk: ze bijten en zijn makkelijk te doseren. Aaaaah, dan waar ik meest naar uitkeek, het cruciale op een Alfa: de stuurrichting. Die was al fantastisch in de Quadrifoglio en is hier nog gevoeliger. We kunnen het alleen maar herhalen: geen enkele concurrent van de Alfa evenaart deze precisie en feeling. Om beter te vinden moet je al een McLaren of een Ferrari aanschaffen. Uit de chicane, volgas op de rechte lijn, richting de echte bochten. Hier voel je duidelijk de aerodynamische verbeteringen aan. Een perfecte stabiliteit op volle snelheid en bij het remmen voor de bocht, maar ook de neerwaartse druk als je echt snel door de bocht scheurt. Te veel remmen heeft dus geen zin. Deze auto wordt tegen de grond geduwd en gezogen, te gek. En steeds zonder vieze of verraderlijke trekjes. Zelfs wanneer ik systematisch in de mist ga op de delen van het circuit die ik nog niet in mijn geheugen heb geprent. Een hectisch remmanoeuvre, een foute lijn… Aaaaaah, ik ben een kluns! En toch waarschuwt de auto me telkens, en geeft hij me het gevoel dat ik hem terug onder controle kan krijgen… De klik is gemaakt!

De GTAm is nog uitdagender, nog strakker. Maar misschien ook net iets te efficiënt, te “racegericht”. Het is een kwestie van smaak. Ik geef de voorkeur aan de normalere, minder circuitgerichte stijl van de GTA. Hoe dan ook, beide zijn ze een Alfa level 10 waard. Dat betekent een enthousiaste en muzikale mechaniek, een gevoel van lichtheid, wendbaarheid, een vermogen om te communiceren met de persoon die achter het stuur zit. Onder de algemene of premium merken is dit ABSOLUUT uniek. En weet je wat? Het Giorgio-platform heeft nog steeds niet zijn volledige potentieel bereikt. Ik kijk al uit naar de Maserati coupé van meer dan 600 paarden…

Herinnering

Zoals je waarschijnlijk weet, zullen de Giulia GTA en GTAm in slechts 500 exemplaren worden geproduceerd, met een prijskaartje van ongeveer 150.000 euro. Een prachtig collectors item dat geweldige plaatjes zal opleveren, maar uiteraard niet de toekomst van Alfa zal veiligstellen. Dat komt later wel. De integratie binnen de Stellantis-reus lijkt veelbelovend. Deze GTA komt dan ook op het juiste moment om de nieuwe verantwoordelijken van de groep eraan te herinneren dat Alfa als geen ander merk een echte ziel heeft!

Conclusie

Met deze stijloefening lijkt Alfa de puntjes op de ‘i’ te willen zetten. Er gewoon even aan herinneren dat de heren met das misschien de voorkeur aan de Duitsers geven, maar dat de Italianen niemand vrezen als het over echte sportwagens gaat.