Ik moet toegeven dat ik altijd een fan ben geweest van microauto’s, zoals de iconische Isetta die BMW eind jaren 50 op de markt bracht. Toen de Zwitserse scooterfabrikant Micro enkele jaren geleden de elektrische Microlino presenteerde, duidelijk geïnspireerd op de Isetta, was ik meteen verkocht. Ik had de kans om hem kort te testen in de straten van Brussel bij zijn introductie, maar pas na een week rijden kon ik deze charmante wagen echt doorgronden. Dankzij importeur D’Ieteren kreeg ik die kans, al werd de proefrit snel een logistieke uitdaging, aangezien mijn huis 80 kilometer van hun bedrijfsgebouwen in Kortenberg ligt.
Zijn tijd nemen
De Microlino, die geschikt is voor bestuurders met een B-rijbewijs, haalt een topsnelheid van 90 km/u en verrassend genoeg mag je er ook mee op de snelweg. Maar bij die snelheid daalt de actieradius van 177 kilometer, wel haalbaar bij gematigde snelheden, snel. Daarom besloot ik met maximaal 70 km/u naar huis te rijden. Gelukkig was het begin zomer en kon ik met het dak open genieten van de rit. Op deze rustige snelheid was het heerlijk om door de landschappen van Vlaams-Brabant en Limburg te toeren. De reis verliep zonder problemen, hoewel de elektromotor wat luidruchtig was en de nogal eenvoudige vering elke hobbel in de weg duidelijk voelbaar maakte.
Advertentie – lees hieronder verder
Het hoogstnodige aan uitrusting
De Microlino heeft bij dagelijks gebruik zowel sterke als zwakke punten. Een van de pluspunten is de verrassend redelijke wegligging en de (onbekrachtigde) remmen, die voldoende bleken te werken. In de stad presteert hij goed, zolang er geen steile hellingen zijn, want anders krijgt het motortje het zwaar en neemt zijn energieverbruik flink toe. Qua uitrusting is de Microlino vrij basic vergeleken met een ‘echte’ auto, al heeft hij een simpel maar effectief verwarmingssysteem. Dit voorkomt echter geen condens, waardoor je de zijschuiframen moet openen, wat voor korte stadsritten geen probleem is. Opladen kan via een gewoon stopcontact en duurt ongeveer drie tot vier uur bij een lege accu. In de stad is het lastigste om een plek te vinden waar de oplaadkabel geen hinder vormt voor voetgangers.
Opletten in de stad!
Het meest onhandige aan de Microlino is uiteindelijk de enkele deur die opent als een koelkast. Als je niet precies recht langs de stoep parkeert, kun je maar beter hopen dat er geen auto te dichtbij staat, anders wordt instappen een uitdaging. Het kofferdeksel biedt ook geen uitkomst in nood, want de rugleuning van de zitbank is te hoog om over te kruipen. Ondanks deze ongemakken stelt de Microlino niet teleur, zolang je hem niet als een volwaardige auto beschouwt, want dat is hij niet. Rest er nog die vanafprijs van 19.990 euro, wat er helaas een vrij exclusief mobiliteitsmiddel van maakt.
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
