Europa moet een inhaalslag maken in de overgang naar elektrische auto’s. Naast het opzetten van een noodzakelijke oplaadinfrastructuur halen fabrikanten alles uit de kast voor de ontwikkeling van nieuwe technologieën, maar ze moeten zich ook bevrijden van hun leveranciers die hen, vaak Chinees, verhinderen om de kosten te drukken, wat de weg naar de betaalbare elektrische auto bemoeilijkt.
Tegenover deze achtergrond heeft Europa zich – enigszins laat – gerealiseerd dat het moet werken aan zijn strategische onafhankelijkheid, vooral als het gaat om het duurste onderdeel van de elektrische auto: de batterij. Onder andere Frankrijk en Duitsland werken aan het opzetten van batterijcel- en packfabrieken om minder afhankelijk te zijn van de Volksrepubliek en de bevoorrading van lokale fabrikanten te garanderen. Er is veel gesproken over het megabatterijfabrieksproject in Duinkerken met Prologium en Verkor en XTC-Orano, dat verantwoordelijk zal zijn voor materialenproductie. Maar dat is lang niet het enige. Er is ook ACC, een joint venture tussen Stellantis, Mercedes en TotalEnergies. Goed nieuws? Ja, behalve dat ze net de handrem hebben aangetrokken voor hun Duitse (Kaiserslautern) en Italiaanse (Termoli) fabrieken.
Nu al een stap achteruit?
Waarom stoppen met deze projecten op een moment dat Europa batterijen hard nodig heeft om de overgang te garanderen? Het antwoord van het bedrijf is dat de drie partners “hun engagement aan ACC bevestigen“, maar dat “de beslissing van vandaag te maken heeft met veranderingen in de marktvraag, die richting goedkopere producten gaat”, legt Matthieu Hubert, de baas van het bedrijf, uit aan de krant Les Echos. “We zijn ook begonnen met ons aan te passen door nieuwe chemische samenstellingen uit te testen. We gaan dit werk intensiveren, wat inhoudt dat we ons productieschema moeten aanpassen.”
Advertentie – lees hieronder verder
Als gevolg daarvan zullen de fabrieken gepland voor opening volgend jaar, gesloten blijven. ACC legt uit dat het zichzelf tot eind 2024 of begin 2025 de tijd heeft gegeven om zijn plannen te heroverwegen. Concreet wil het bedrijf, dat 4,4 miljard euro heeft opgehaald om zijn projecten te financieren, een nieuwe fase van onderzoek en ontwikkeling starten. Aanvankelijk was het de bedoeling om hoogperformante NMC (nikkel-mangaan-kobalt) lithium-ionbatterijen te produceren, maar dit zou geen langetermijnroute zijn. Ondertussen mikken de Chinezen en Koreanen op een andere technologie, LFP-cellen (lithiumijzerfosfaat), die misschien iets minder efficiënt zijn in termen van energiedichtheid, maar aanzienlijk goedkoper. Het idee is dus ook om over te schakelen op recentere chemische samenstellingen vanwege de marktvraag (Citroën ë-C3 bijvoorbeeld). Maar deze omschakeling gaat natuurlijk tijd kosten.
Om dit te bereiken is het onderzoeks- en ontwikkelingswerk hervat. Maar er moet snel worden gehandeld. Daarom heeft Stellantis een overeenkomst aangekondigd met de Chinese reus CATL om nog een andere joint venture op te richten voor de productie van LFP-cellen. Dat gezegd zijnde, alles zal afhangen van de markt en de adoptiesnelheid van elektrische auto’s. Maar deze pauze is ook een politiek signaal. Regeringen hebben duidelijk haast om elektrische auto’s in te voeren. Maar fabrikanten hebben het gevoel dat de overheid niet genoeg doet, vooral in Duitsland en Italië, waar er geen aankoopsteun is – deze werd onlangs afgeschaft in Duitsland, waardoor de verkoop van elektrische auto’s met 30% daalde. En zonder subsidies zal er duidelijk niet worden geïnvesteerd. Het getouwtrek tussen de overheid en de industrie gaat dus gewoon door, waardoor de projecten om het oude continent opnieuw te industrialiseren en de banen die dat moet opleveren, in gevaar komen.
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
