De aanpak van snelheidsovertredingen op de Belgische wegen is de afgelopen maanden aanzienlijk opgevoerd. Het moet gezegd, nieuwe technologieën helpen de autoriteiten enorm bij het aandraaien van de duimschroeven. Apparatuur zoals lidars, ANPR-camera’s (die worden gebruikt om de conformiteit van voertuigen of de toegang tot lage-emissiezones te controleren) en trajectcontroles hebben het dagelijkse leven van automobilisten veranderd.
Volgens de minister van Binnenlandse Zaken, Annelies Verlinden (CD&V), telt België momenteel 430 trajectcontroles, een totaal dat de apparatuur omvat die door de federale verkeerspolitie wordt gebruikt op autosnelwegen en gewestwegen, evenals de toestellen die op verzoek van lokale politiezones worden geïnstalleerd. Het zal geen verrassing heten dat de meeste hiervan in Vlaanderen staan (355). Wallonië heeft er maar 81 (hoewel er een inhaalbeweging aan de gang is) en Brussel heeft er 14. Onverwacht wijst de minister er ook op dat sommige radars momenteel niet operationeel zijn. En dat zijn er nogal wat: 20,5% in Wallonië (d.w.z. 17 van de 81), 20,9% in Vlaanderen (69 van de 335) en 21,5% in Brussel (d.w.z. 3 van de 14). Opzienbarend!
Advertentie – lees hieronder verder
Waarom werken ze niet?
De minister heeft een paar verklaringen gegeven voor het hoge percentage inactieve flitspalen. Dit is “voornamelijk te wijten aan technische problemen”, vertelde minister Verlinden aan de Kamer. Er zijn ook andere gevallen, zoals wegwerkzaamheden waardoor het apparaat niet werkt, schade door een ongeval of vertragingen bij de homologatie of herkeuring. Tot slot kan de radar in sommige gevallen hinder ondervinden van ontbrekende protocollen of inconsistente snelheden langs de route (bijvoorbeeld wanneer verschillende snelheidslimieten elkaar opvolgen langs een stuk weg). Dit is typisch het geval bij een bouwwerf.
Het is de bedoeling van de overheid om het aantal trajectcontroles de komende jaren verder op te voeren. In Wallonië is er een plan om een honderdtal radars per jaar te installeren, alle soorten samen”, zegt Valérie de Bue (MR), de minister die verantwoordelijk is voor verkeersveiligheid, “en het is de bedoeling om voorrang te geven aan trajectcontroles, omdat dit systeem als het eerlijkste en meest doeltreffende wordt beschouwd en een gedragsverandering kan afdwingen. Maar het is niet goedkoop: een apparaat kan tot 80.000 euro kosten als het wordt aangesloten op een gecodeerde optische vezel.
Hetzelfde voor Vlaanderen. De huidige legislatuur heeft bijna 75 miljoen euro geïnvesteerd in controlesystemen voor de openbare weg. Ook hier krijgen trajectcontroles prioriteit. De uitrol gaat door en het Agentschap Wegen en Verkeer (AWV) bereidt de installatie voor van 163 nieuwe trajectcontroles op 92 locaties. Kortom, de gewesten zitten op dit vlak op één lijn. Het valt nog te bezien of dit beleid zal worden verlengd door de volgende regeringen, die de komende weken in de steigers worden gezet.
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
