Trajectcontroles in Europa: waar staan ze?

De klassieke snelheidscontrole, zowel vast als mobiel, is uit de mode. Tegenwoordig worden trajectcontroles geplaatst, systemen die de snelheid niet langer controleren op een vast punt van het traject, maar over een afstand van meerdere kilometers.

Het principe is eenvoudig: camera’s scannen de nummerplaten op meerdere plaatsen en bepalen een gemiddelde snelheid over de hele lengte van het parcours. Resultaat: je kunt niet meer aan een boete ontkomen als je snelheid te hoog is.

Dit systeem is uiterst doeltreffend, want je kunt er niet aan ontsnappen. Bestuurders worden plots gedwongen om de snelheidslimiet nauwgezet te respecteren, over het hele traject. En dat kan lang zijn: op de E42 of de E40 is het bijvoorbeeld bijna 20 km. Gezien de lengte hebben automobilisten dus geen andere keuze dan de snelheidsbeperking te respecteren… of een PV te krijgen.

Niet alleen snelheid

Trajectcontroles zijn dus zeer doeltreffend, ook al hanteren ze een kleine tolerantiemarge, zoals bij alle flitspalen het geval is. Maar terwijl die marge ongeveer 6 procent bedraagt voor een vaste radar, zou ze hier volgens de autoriteiten tussen de 3 en 10 procent liggen.

Goed om te weten: de portalen van de trajectcontroles zijn heel wat veelzijdiger dan hun vaste tegenhangers. Ze zijn namelijk in staat om de grootte van het voertuig te onderscheiden, wat betekent dat ze zich aanpassen aan de snelheidslimieten van elk voertuig, bijvoorbeeld die van vrachtwagens.

Ze kunnen ook gesynchroniseerd worden met de verkeersborden en aangepast worden aan de omstandigheden. In het geval van smog kunnen de beheerders bijvoorbeeld de snelheid opnieuw instellen en verlagen van 120 km/u naar 90 km/u op de snelweg. Daar ben je beter van op de hoogte…

Niet alleen in België

Omdat het systeem zo strikt is voor automobilisten, is het nuttig om te weten hoe je deze zones met trajectcontroles kunt herkennen. Maar wat blijkt: steeds minder gecontroleerde zones zijn herkenbaar, omdat ze niet meer per se met een bord worden aangegeven. Dit is vooral het geval in Vlaanderen.

België is zeker niet het enige land dat trajectcontroles inzet. Ook Frankrijk, het land van de automatische radar bij uitstek, en andere Europese landen hebben deze controles op grote schaal omarmd. Er is dan ook geen manier om eraan te ontsnappen, vooral omdat Europese landen akkoorden hebben gemaakt om overtreders op te sporen en het boetegeld terug te vorderen op elk nationaal grondgebied.

De onderstaande tabel toont de belangrijkste Europese landen waar de trajectcontroles in gebruik zijn, net als eventuele kaarten van hun locaties. Hou er ook rekening mee dat sommige landen erg streng zijn voor zogenaamde ‘verklikkers’. In Zwitserland of Oostenrijk zijn tools zoals Coyote zelfs verboden. En het heeft geen zin om terug te vallen op Waze, want die service is er ook niet beschikbaar.

Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be