FB:
Volgens Sud Presse, dat door een automobilist op de hoogte werd gebracht, zijn niet alle Belgen gelijk als het op trajectcontroles aankomt. Deze apparaten komen we dagelijks tegen op onze wegen en het is (bijna) onmogelijk om eraan te ontsnappen, omdat ze de gemiddelde snelheid tussen twee specifieke punten berekenen.
Dat gezegd zijnde, blijft een aantal overtreders met zeer hoge snelheden rijden zonder dat ze hierop aangesproken worden. Waarom dit zo is? Omdat deze trajecten slechts gemiddelde snelheden controleren tussen twee meetpunten, die soms ver van elkaar liggen. In dat geval kan de bestuurder die vóór het tweede meetpunt op het traject komt of het na het eerste verlaat, niet worden gecontroleerd omdat er geen gemiddelde kan berekend worden.
Advertentie – lees hieronder verder
Ongelijkheid
Volgens Touring, dat hierover door Sud Presse gecontacteerd werd, is deze situatie helaas realiteit en zorgt het ervoor dat niet elke chauffeur op dezelfde manier gecontroleerd wordt. De automobilistenvereniging wijst erop dat trajectcontroles werken door de nummerplaat aan de voorkant van voertuigen te scannen. Dit omdat vrachtwagens anders niet gecontroleerd kunnen worden; zij hebben immers een aanhanger met een andere nummerplaat. Ook motorrijders worden daarom niet gecontroleerd, want zij hebben vooraan geen nummerplaat.
Deze verschillende aanpak is uiteraard onaanvaardbaar, ook al heeft de federale minister van Justitie onlangs stappen ondernomen om de werking van snelheidscontroles op de Belgische wegen te harmoniseren. Tot vorig jaar was er nog een verschil qua tolerantiemarges, maar deze zijn allemaal teruggebracht tot 6% van de snelheid (dit wil zeggen: 129 km/u op snelwegen in plaats van 120 km/u). Dat is alvast een begin, ware het niet dat sommige regio’s hebben besloten om tests uit te voeren, met als resultaat dat veel bestuurders zijn beboet voor 1 of 2 kilometer per uur te veel.
Ook geen regionale gelijkheid
Bovendien zou je ook kunnen stellen dat de plaats waar je woont of verblijft eveneens een rol speelt. Snelheidscamera’s worden niet eender waar geïnstalleerd, maar vooral op wegen waar meer ongelukken gebeuren, maar waar het ook drukker is, zodat de investering kan terugverdiend worden. Zo wordt in Wallonië op het stuk van de E42 tussen Fleurus en Jemeppe-sur-Sambre (op het traject van Bergen naar Luik) het vaakst geflitst, met gemiddeld 229 bekeuringen per dag, volgens Sud Presse. Op veel plekken staan echter helemaal geen trajectcontroles, waardoor een groot deel van de automobilisten hiermee niet geconfronteerd wordt in zijn dagelijkse verplaatsingen.
Toch nauwkeuriger?
Touring is van mening dat trajectcontroles nog steeds nauwkeuriger zijn dan vaste flitspalen, die de snelheid op een specifiek punt meten. Onoplettende automobilisten lopen daardoor meer kans om in de fout te gaan. Zijn trajectcontroles de toekomst? Dat is niet zeker, want auto’s registreren hun snelheid al en Europa zou daarom op dat vlak wetgeving kunnen opstellen om gegevens rechtstreeks vanuit het voertuig doorgeseind te krijgen. Kijk naar het ISA-systeem, dat alle snelheidsoverschrijdingen van bestuurders detecteert (wanneer het werkt). Het zal dus niet lang duren voordat de auto een klikspaan wordt.
Volgens VIAS blijven trajectcontroles echter nog steeds zeer goede hulpmiddelen en kunnen ze nog verder worden verbeterd, bijvoorbeeld door tussentijdse metingen toe te voegen, waardoor ook degenen die het traject later of eerder oprijden of verlaten kunnen worden gecontroleerd. Mits dit mogelijk is natuurlijk, want deze meetopstellingen zijn erg duur. Het zal daarom onmogelijk zijn om alle op- en afritten van snelwegen in België hiermee uit te rusten, gezien het wegennet bijzonder fijnmazig is.
Op zoek naar een auto? Zoek, vind en koop het beste model op Gocar.be
